Laten we eens kijken naar het Ego. Wat we voelen als ‘onszelf’ is niet ons hele lichaam. Het is een aanhoudend gevoel van binnenkomende prikkels via onze zintuigen die wij opslaan als patronen. Dit patroon van prikkels is niet wie of wat we zijn. Dat is wat wij ervaren en weer interpreteren.
Patronen groeien en veranderen naarmate nieuwe informatie wordt opgeslagen.
Hier komt het lastige: het ego werkt alleen op fysiek en emotioneel niveau. De enige informatie die het opslaat zijn dingen die het kan zien, voelen, proeven, ruiken, horen of fysiek/emotioneel kan ervaren.
Naarmate iemand zich meer spiritueel bewust wordt, verandert de rol van het ego. Dit kan moeilijk zijn omdat het ego meestal de leiding had en degene was die de beslissingen nam. Het houdt niet van verandering. Hoe bewuster iemand wordt, hoe meer de patronen worden herkend voor wat ze zijn, patronen. Dit zijn die momenten van “waarom reageer ik altijd zo?“.
Alvast 5 van de belangrijkste punten
-
Het ego is een illusie en wordt geassocieerd met een chronisch gevoel van spierspanning, wat ons een vals gevoel van controle en zelfidentificatie geeft.
-
Onze pogingen om controle uit te oefenen, zoals concentratie en beheersing van emoties, zijn vaak nutteloos en kunnen zelfs het natuurlijke functioneren van onze zenuwen en ons leven belemmeren.
-
Het universum blijft zich uitbreiden en ontvouwen, ongeacht onze inspanningen om het te begrijpen of te controleren. Het achtervolgen van kennis leidt vaak tot nog meer ontdekkingen en onbekenden.
-
Het loslaten van het idee van controle en het overstijgen van het ego is een natuurlijk proces dat zich ontvouwt als we ons realiseren dat we niet de doeners zijn, maar slechts deel uitmaken van het grotere gebeuren van het leven.
-
Het omarmen van het gebeuren, het leven dat doorgaat ongeacht onze gedachten, gevoelens of acties, is de sleutel tot het ontdekken van de ware aard van het leven en het universum en het vinden van innerlijke rust en harmonie.
Voorbeeld ter illustratie
Stel je voor dat je in een straalvliegtuig zit en het vliegtuig langer over de startbaan rijdt dan je verwacht zonder op te stijgen. Dan begin je aan je veiligheidsgordel te trekken om het vliegtuig omhoog te krijgen, dat zal nooit gaan gebeuren.
Op dezelfde manier, als mensen om ons heen zeggen dat we goed moeten kijken, aandachtig moeten luisteren en opletten, spannen we de spieren rond onze ogen, oren, kaken en handen, in een poging om onze spieren te gebruiken om onze zenuwen beter te laten werken.
Maar dat is zinloos en het belemmert zelfs het functioneren van onze zenuwen. We proberen ons te concentreren en als we onze emoties proberen te beheersen, houden we onze adem in, trekken we onze buik in of spannen we de spieren bij onze billen om onszelf bij elkaar te houden.
De oorsprong van het ego-gevoel
Deze constante spanning, die in het Sanskriet ‘sankocha’ wordt genoemd en ‘samentrekking’ betekent, ligt aan de basis van wat we het ego-gevoel noemen. Met andere woorden, dit strakke gevoel is de fysieke basis voor het mentale beeld van onszelf. Het ego ontstaat door de combinatie van een illusie met zinloosheid.
Hoewel het idee van een ‘ik’ met een naam en een identiteit van nature handig is voor sociale communicatie, zolang we weten wat we doen en het accepteren voor wat het is, raken we zo verstrikt in dit concept dat het ons in de war brengt.
Het overstijgen van het ego
Zelfs als we horen over mensen die het ego hebben overstegen, vragen we:
“Hoe doe je dat?” Wel, ik zeg, wat bedoel je met ‘jij’? Hoe doe je zoiets? Omdat het ‘jij’ waar je het over hebt, helemaal niet bestaat. Dus je kunt er niets aan doen, net zo min als je een kaas kunt snijden met een lengtegraad.
Dat klinkt erg ontmoedigend, nietwaar? Dus als je heel duidelijk begrijpt dat je niets kunt doen om dat zeer, zeer belangrijke ding – God, Verlichting, Nirvana, wat dan ook – te vinden, wat dan?
Het gebeuren van het leven
Je zult merken dat het een beetje dom is, want zelfs als je jezelf vertelt dat er niets is wat je eraan kunt doen, waarom heb je dat dan gezegd? Waarom ging je uit je weg om jezelf te vertellen dat er niets is wat je eraan kunt doen? Omdat achter in je geest een grappig klein gevoel zat dat als je jezelf dat vertelde, er iets anders zou gebeuren. Dus zelfs dat werkt niet. Niets werkt. En als er echt helemaal niets werkt, waar ben je dan?
De wereld stopt niet
Dus hier zijn we dan. Er is dit gevoel van iets dat gebeurt. De wereld komt niet tot stilstand als er niets is wat je kunt doen. Er gebeurt iets. Precies daar, dat is waar ik het over heb. Er is het gebeuren, als je er niets aan doet, je doet er niet niets aan, je kunt het gewoon niet helpen, het gaat door ondanks alles wat je denkt of je zorgen maakt, of wat dan ook. Dat is het punt.
We ontdekken altijd, als we het universum onderzoeken, dat als we de microscoop groter en groter maken, we steeds kleinere dingen zullen vinden. Maak de telescoop groter en groter en het universum breidt uit omdat het wegloopt van zichzelf. Het zal dat niet doen als je het niet achtervolgt.
Dus uiteindelijk, bij het ontdekken van het leven en het universum, ligt het geheim in het omarmen van het gebeuren, het leven dat doorgaat, ongeacht wat we denken, voelen of proberen te doen. Het loslaten van het idee van controle en het overstijgen van het ego is een natuurlijk proces dat zich ontvouwt als we ons realiseren dat we niet de doeners zijn, maar slechts deel uitmaken van het grotere gebeuren van het leven.
Bron: YouTube video
Omarmen van het gebeuren
In plaats van te proberen alles onder controle te houden, kunnen we leren om het gebeuren te omarmen. Het leven is een stroom van ervaringen, gedachten en emoties die voortdurend veranderen. In plaats van te worstelen met het idee van controle, kunnen we leren om aanwezig te zijn in het moment en ons open te stellen voor wat er op natuurlijke wijze gebeurt.
Loslaten van het idee van controle
Als we eenmaal beginnen te begrijpen dat we niet alles onder controle kunnen houden, wordt het gemakkelijker om het idee van controle los te laten. Dit betekent niet dat we passief worden of stoppen met het nemen van verantwoordelijkheid voor ons leven. In plaats daarvan leren we om te vertrouwen op de natuurlijke stroom van het leven en om ons aan te passen aan veranderende omstandigheden.
Overstijgen van het ego
Het overstijgen van het ego betekent niet dat we ons ‘zelf’ verliezen, maar eerder dat we ons losmaken van de beperkende overtuigingen en patronen die ons weerhouden van het ervaren van een diepere verbinding met onszelf en de wereld om ons heen. Door het ego te overstijgen, ontdekken we een gevoel van eenheid en verbondenheid die voorbij gaat aan het beperkte perspectief van het ‘ik’.
Een natuurlijk proces
Het loslaten van het idee van controle en het overstijgen van het ego is een natuurlijk proces dat zich ontvouwt naarmate we meer inzicht krijgen in de aard van het leven en het universum. Dit proces vraagt om geduld, openheid en het vermogen om te leren van onze ervaringen. Naarmate we groeien en evolueren, ontdekken we dat we niet alleen deel uitmaken van het grotere gebeuren van het leven, maar dat we er ook door worden ondersteund en geleid.
