Er heerst momenteel een akelige griepgolf in ons land. Ook bij de redactie van Goodfeeling heeft het virus toegeslagen. Rustig aan doen, af en toe een paracetamol en onder de wol, luidt het standaard doktersadvies.
Eigenwijs laat ik de pijnstillers voor wat ze zijn. Ik schep nog wat acaciahoning in mijn thee en sla een dopje colloïdaal zilver achterover. Colloïdaal zilver zou namelijk een antibacteriële werking hebben en wordt ook wel aangeprezen als ‘natuurlijk antibiotica’. Nu mag het zilverwater in de EU sinds 2010 niet meer als geneesmiddel worden verkocht en wordt het als voedingssupplement op de markt gezet. U zult ons dan ook geen medische claim zien maken over dit product.
Tegengestelde meningen over colloïdaal zilver
Al googelend op colloïdaal zilver kom ik nogal wat tegengestelde meningen tegen. Van halleluja-verhalen over een alles-genezend mirakel tot afschrikwekkende foto’s van zilverblauw gekleurde mensen die teveel van het zilverwater zouden hebben gesnoept. Zoals zo vaak zal de waarheid wel in het midden liggen. Het stoort me wel, deze hoeveelheid aan tegengestelde informatie waardoor u en ik niet meer weten wat nu waar is. Het internet leent zich daar graag voor en ieders mening is vrij maar niemand wordt er wijzer van.
Bacteriedodend
Feit is dat zilver al eeuwen bekend staat om haar bacteriedodende eigenschappen. Van cowboys tot astronauten zouden er hun water mee zuiveren. Ook zou de adel in vroeger tijden minder ziek zijn geworden omdat ze met zilveren bestek aten. Echt populair werd colloïdaal zilver niet, simpelweg omdat het duur was om te maken.
Tegenwoordig maakt de techniek het mogelijk om op een eenvoudige manier colloïdaal zilver te maken in de vorm van gezuiverd water met microscopisch kleine delen zilver erin opgelost. Hoe dat in z’n werk gaat, valt in wollige woorden ruim op internet te vinden dus dat laat ik even me voorbij gaan, zoals gezegd: ook hier heerst een griepvirusje…
Geen resistentie
Feit is ook dat de concentratie zilver in het colloïdale zilverwater zo laag is, dat je een enorme hoeveelheid moet drinken wil je er een soort metallic smurf (argyria) van worden. Wat dan wel een veilige dosering is? Ik zou zeggen gebruik je gezond verstand. Je vindt aanwijzingen als twee tot drie theelepels per dag. Ikzelf neem twee dopjes per dag als ik echt last heb van een infectie of ontsteking. Een groot voordeel is dat bacteriën, schimmels of virussen niet resistent kunnen worden tegen zilver, omdat zilver deze ‘verstikt’ met een hogere frequentie. Dat is mooi meegenomen vergeleken met de receptgebonden antibiotica.
Baat het niet, schaadt het niet?
Colloïdaal zilver heeft ook wat gemeen met reguliere antibiotica. Het valt bacteriën, virussen en schimmels aan, dus ook de goede jongens die daarbij horen en bijvoorbeeld je darmflora mooi in evenwicht houden. Wil je een kuurtje met zilverwater doen, dan is het wel belangrijk om, net als bij antibiotica, wat yoghurt of andere probiotica te gebruiken om de balans te bewaren.
Hier en daar zie ik leveranciers met ingewikkelde natuurkundige redeneringen uitleggen dat hun zilver alleen een positieve lading heeft en daardoor alleen de slechte bacteriën aanvalt en de goede met rust laat. Hmmm, ik ben nooit een natuurkundig genie geweest, maar het lijkt me sterk dat slechte en de goede bacteriën te onderscheiden zijn op basis van hun negatieve of positieve cel lading. Wie het weet mag het zeggen, maar hou het alsjeblieft begrijpelijk.
Het schijnt overigens wel zo te zijn dat bacteriën wat gif af kunnen geven als ze bestreden worden, dus ook daar kun je in het begin wat koortsig of akelig van worden.
Ook voor de kat
Ik heb de indruk dat ik mijn griepvirusje beter onder bedwang krijg door het zilverwater. Natuurlijk is dit geen medisch onderbouwd artikel, maar heb wel behoorlijk wat ervaring in de zelfzorg. En dat is net wat je met middelen als zilverwater of acaciahoning kunt doen, voor jezelf zorgen zonder huizenhoge medische kosten en zonder gevaar op bijwerkingen. Al is het maar preventief. Ik ga nu even achter mijn dikke kater aan, hij heeft een oorontsteking en moet er ook aan geloven: twee keer per dag wat druppels zilverwater in z’n oor. Na twee dagen was de vreselijke stank uit zijn oor minder en meneer zelf al een stuk vrolijker. En ik ook, voor hem natuurlijk, maar ook omdat me dat weer kostbaar bezoekje aan de dierenarts scheelt …
