Ik betrad het hiernamaals als een atheïst en keerde terug als gelovige. Ik ben hier om te zeggen dat de bijna-doodervaring (BDE) heel echt is. Ik zou niet zeggen dat God niet bestaat, maar wel dat Hij iets anders is dan hoe religie Hem beschrijft. Mijn naam is Ray Katan. Ik moet zeggen dat mijn jeugd niet bepaald een gelukkige was, met veel trauma en ruzie thuis, dingen waar ik het liefst bij uit de buurt bleef. Toen de BDE plaatsvond, was ik 20 jaar en woonde nog steeds thuis bij mijn ouders. Mijn slaapkamer was boven de keuken, waar we een gasfornuis hadden. Er lekte gas uit het fornuis, dat opsteeg naar mijn slaapkamer. De hele nacht ademde ik dit gas in.
Een Bijna-Doodervaring
Toen ik probeerde op te staan, merkte ik dat ik een groot deel van mijn lichaam niet kon bewegen: mijn benen waren te zwaar en mijn hoofd kon ik niet van het kussen tillen. Ik wist dat ik uit bed moest komen, anders zou ik sterven. Uiteindelijk lukte het me om op de rand van het bed te komen en viel ik op de grond, met mijn gezicht naar beneden. Interessant genoeg voelde ik geen pijn toen ik de grond raakte, omdat mijn lichaam al dood was. Ik zweefde boven mijn lichaam, in een hoek van de kamer, kijkend naar mijn levenloze lichaam. Dit beangstigde me niet; het voelde euforisch en bevrijdend. De kleuren om me heen waren levendiger en alles leek meer te stralen, zelfs terwijl ik naar mijn dode lichaam keek. Er verscheen een groot, wit, kegelvormig licht in een hoek van de kamer, dat alleen op mij scheen – niet op mijn dode lichaam, maar op mijn levende energie daarboven.
Ontmoeting met het Onbekende
Toen ik naar het licht ging, voelde ik me eerst terughoudend. Aan het einde van het licht was een wezen, ik kon niet zeggen wie het was, man of vrouw, ik wist het niet. Maar het wezen zei dat het oké was, dat ik het licht in kon gaan. Hoe verder ik ging, hoe sterker het gevoel van euforie werd. Het was het meest geweldige gevoel dat ik ooit had ervaren. Ik wilde verder het licht in, naar de andere kant, maar op dat moment zag ik mijn vader mijn kamer binnenrennen. Hij was ontroostbaar, huilend, schreeuwend om hulp. Onze relatie was niet geweldig, om het zacht uit te drukken; ik kon me niet herinneren dat hij me vaker dan vijf keer had omhelsd, waarvan een keer toen ik dood was. Ik verlangde naar een betere relatie met mijn vader, dus begon ik het wezen te vragen of ik terug kon gaan, terwijl ik zei dat ik hem niet zo kon achterlaten.
Ongelofelijke Ervaringen
Het was bijna alsof ik aan het onderhandelen was om terug te gaan, en het volgende dat ik weet is dat ik wakker word in mijn eigen lichaam. Ik lig niet meer in die kamer, maar op de vloer in de woonkamer. De ambulancebroeders zijn druk bezig met mij, gewapend met al hun gereedschap en apparatuur. Ze praten met elkaar: “We moeten de wagen halen, we moeten hem meteen naar het ziekenhuis brengen.” En ik voel me geweldig. Ik zeg tegen hen: “Luister, ik voel me fantastisch, ik heb me nog nooit zo goed gevoeld, maak je geen zorgen om mij, ik ben in orde.” Maar zij zeggen: “Je bent niet in orde, je beseft het niet, maar je bent niet in orde en je moet mee naar het ziekenhuis.” En ik vraag: “Maar hebben jullie het licht gezien? Hebben jullie de stem gehoord? Was het niet geweldig?” En nu kijken ze me aan alsof ik gek of gestoord ben.
Ik ging de dood in als een atheïst en keerde terug als een gelovige. Ik ben hier om je te vertellen dat de nabij-de-doodervaring (NDE) heel erg echt is. Ik leefde mijn leven op een zeer zelfdestructieve manier, want hier was ik, 20 jaar oud en zonder angst voor de dood. Ik zette mezelf in allerlei gevaarlijke situaties waarin ik zou kunnen sterven. Ik werkte voor criminelen en bevond me in een omgeving waar mensen op elkaar schoten.
Wonderlijke Begeleiding
Op een keer, toen ik onder de bar van een kroeg zat verstopt, zei het wezen tegen me hoe ik eruit kon komen. “Zijdeur, zijdeur, zijdeur,” zei het. Maar ik zei: “Nee, ik kan niet door de zijdeur, want dan ziet de schutter me.” Maar het bleef herhalen: “Zijdeur, zijdeur, zijdeur.” Dus dacht ik: wat heb ik te verliezen? Ik ging naar de zijdeur, kwam eruit, en moest een lange gang door naar een andere zijdeur die me naar mijn auto leidde. Ik had nooit eerder op die plek geparkeerd, behalve op die dag. Normaal gesproken zou ik aan de andere kant hebben geparkeerd en het waarschijnlijk niet gehaald hebben. Dat ik daar parkeerde was al vreemd, maar wat echt bizar was, is dat dit wezen me hielp ontsnappen. Dit gebeurde vaak in mijn leven.
Ik kan me nog een andere keer herinneren, toen ik jonger was en in de oceaan zwom. Ik werd door de onderstroom de zee in getrokken, heel ver weg. Ik probeerde terug te zwemmen, maar de stroming duwde me steeds terug. De strandwacht keek niet naar me, hij keek de andere kant op. Ik probeerde iemands aandacht te trekken omdat ik dacht dat ik zou verdrinken. In feite wist ik het zeker.
Maar niemand keek naar me, iedereen was al uit het water. Ik ging bijna ten onder, maar toen zei het wezen: “Blijf kalm, zwem zijwaarts, en neem alle tijd die je nodig hebt om naar de kust te komen.” Dat deed ik. Ik was erg jong en zou nooit zelf op dat idee zijn gekomen. Ik zwom diagonaal en kwam uiteindelijk aan land. Het kostte veel tijd, maar ik bleef kalm. Als je in paniek raakt, ga je dood omdat je niet weet wat je moet doen en je adem verliest. Het wezen maakte me kalm en vertelde me wat ik moest doen, en ik deed het.
Het Grotere Plaatje
Dus dat is het moment waarop ik moest accepteren dat er iets meer is. Wat het precies is, weet ik nog niet, totdat ik mijn tweede vrouw ontmoet. Maar ik weet dat er meer is na dit leven. Zeer religieuze mensen zien hun NDE vaak op de manier zoals ze zijn onderwezen, volgens hun religie. En luister, ze kunnen gelijk hebben. Maar wat ik zie vanuit de combinatie van wetenschap en de NDE, is een ander perspectief. Ik zoek nu naar dingen buiten de gebaande paden. Ik zou niet zeggen dat God niet bestaat, maar wel dat hij iets anders is dan hoe religie het beschrijft.
Ik zou zeggen dat God meer een collectief bewustzijn is, zoals Carl Jung dat beschreef. Wij zijn allemaal verbonden met die entiteit. Zelfs Jezus, van wie ik geloof dat hij op aarde heeft gelopen en een verbazingwekkend mens was, vertelde ons: “God is in jou en jij bent een deel van God.” Wat hij zegt is precies dat feit: dat wij een deel zijn van die entiteit en die entiteit een deel van ons. Wat Jezus nooit heeft gezegd, is dat hij de enige zoon van God was. In feite zei hij dat we allemaal zonen van God zijn. Dus als we allemaal een deel zijn van de entiteit, die je God of het universum of het collectief kunt noemen, dan zijn we allemaal gelijk.
Universele Verbondenheid
Er is niet één persoon die boven een ander staat. We zijn allemaal verbonden met die energetische entiteit en zijn gezamenlijk scheppers van het universum. Dit idee spreekt mij meer aan dan het idee van een enkele hogere macht die beslissingen neemt voor iedereen. Als dat zo zou zijn, zouden we veel vreselijke dingen die gebeuren kunnen voorkomen. De reden dat we dat niet doen, is omdat we een collectief bewustzijn zijn. Sommige mensen zijn slecht en zijn onderdeel van dat collectieve bewustzijn. Totdat meer mensen goed zijn en minder slecht, zal het evenwicht kantelen. Die entiteit weet niet welke kant op te gaan, omdat het uit ons bestaat. Als we allemaal van één entiteit afkomstig zijn, is de beste analogie die ik heb gehoord voor waarom mensen doen wat ze doen van Eckhart Tolle.
Hij werd gevraagd waarom er kwaad is in de wereld als we allemaal vanuit liefde komen. Hij legde het als volgt uit: stel je voor dat de zon God is, of het universele collectief, die eenheid, die liefde waar we allemaal vandaan komen. De zon zorgt ervoor dat alles op aarde blijft leven door het energie te sturen. Echter, wat een ander wezen met die energie doet, kun je de zon niet verwijten. Dus als de zon mij levend maakt, maar ik doe iets negatiefs met de energie die ik heb gekregen, is dat niet de schuld van de zon, maar die van mij. Ik besloot dat met de energie te doen. Zoals ik al zei, we zijn allemaal scheppers, we zijn allemaal onderdeel van de creatie van dit universum, we zijn allemaal één met God, we zijn allemaal één met het collectief. We zijn individuen in die zin dat we deze energie accepteren, het creëert wie en wat we zijn, maar wat we ermee doen, is helemaal aan ons.
De Keuze van het Leven
Als het waar is dat we kunnen kiezen welk type leven we zullen leiden, waarom zou iemand dan een uitdagend leven kiezen in plaats van een gemakkelijk leven? Het verschil is dat degene die het moeilijke leven kiest, verlicht kan worden, terwijl degene die het gemakkelijke leven kiest, dat niet kan en ook niet zal doen, niet in dat leven. Het trauma, de negatieve dingen die een persoon overkomen, zijn nodig om erbovenuit te stijgen. Mijn beste dagen waren mijn slechtste dagen; dat waren de dagen dat ik straalde, dat ik mijn karakter toonde, dat ik bewees dat ik een beter mens kon zijn.
Als alles gemakkelijk voor me was geweest, zou ik hier vandaag niet met jou zijn. Je zou geen interesse hebben om met mij te praten. Het is vanwege de transformatie die ik heb doorgemaakt en die anderen ook willen doormaken. Veel mensen hebben trauma’s ervaren, vreselijke dingen meegemaakt. Het maakt niet uit of je de vreselijke dingen doet of dat ze jou overkomen; hoe dan ook, je bent betrokken bij die traumatische ervaring en we moeten daarbovenuit stijgen. De manier om dat te doen is het te ervaren, sterker te worden en een stap dichter bij verlichting te komen.
Boeddha
Kijk naar Boeddha; hij was een prins en kon alles krijgen wat hij wilde. Zijn vader, de koning, zei hem nooit het paleis te verlaten, omdat het buiten de muren verschrikkelijk was. Maar Boeddha zei dat hij nooit verlicht zou worden als hij niet buiten kwam. Je kunt niet verlicht worden als je slechts de helft van het leven leeft, vooral als het de gemakkelijke helft is. Dus hij ging buiten de muren, verliet zijn ouders, zijn vrouw en kind, zelfs om lijden voor alle mensen te verlichten. Hij wist dat hij moest lijden om dat te bereiken. Hij vertrok zonder geld, kleding, voedsel, water, niets, en niemand wist wie hij was omdat niemand zijn gezicht ooit had gezien.
Hij was jarenlang een dakloze man en doorstond dat lijden om uiteindelijk verlicht te worden. Ik geloof niet dat dat ooit zou zijn gebeurd als hij in het paleis van zijn vader was gebleven. Hij zou ons ook niet hebben kunnen leren wat hij ons geleerd heeft. Zoals ik het begrijp, zelfs de ergste mensen, als ze terugkeren, zien ze hun leven en zien ze wat ze goed en fout hebben gedaan. Ik denk niet dat er een goede en slechte plek is, geen hemel en hel. Als je overgaat, zie je de dingen die je verkeerd hebt gedaan en word je alwetend en begrijp je waarom je die dingen deed.
Link: YouTube video
