Carl Jung was een Zwitserse psychiater en psychoanalyticus en samen met Sigmund Freud en Alfred Adler was Jung een van de grondleggers van de psychoanalyse of de zogenaamde ‘moderne dieptepsychologie’. Ondanks dat hij hoog werd gewaardeerd door Freud, nam Jung afstand van zijn leer en richtte uiteindelijk zijn eigen school voor psychologie op, genaamd ‘analytische psychologie’.
Jung heeft naast de psychologie ook een grote invloed gehad op vele andere gebieden, waaronder de psychiatrie, antropologie, archeologie, literatuur, religiestudies en filosofie, en zijn filosofie wordt vaak aangeduid als “Jungiaanse filosofie”. Hij heeft meerdere boeken gepubliceerd, zoals ‘Psychologie van het onbewuste’, ‘De mens en zijn symbolen’, ‘De archetypen en het collectieve onbewuste’, ‘De moderne mens op zoek naar een ziel’, ‘Psychologie van de overdracht’, ‘Herinneringen, Dromen, Gedachten’ en ‘De relatie tussen het ego en het onbewuste’.
Het psychische landschap volgens Jung
Volgens Jung kan de totaliteit van een individu worden beschreven door onze psyche: dit omvat al onze bewuste en onbewuste aspecten. Een zeer belangrijk aspect van het voormalige is het ego. Het ego staat centraal in ons bewustzijn. Het reguleert alles waarvan we ons bewust zijn en beslist hoe en waarop te handelen.
Echter, aangezien het beperkt is tot datgene waarvan we ons bewust zijn, kan het ons niet helpen authentieker te worden dan we al zijn. Daarvoor zou men het onbewuste moeten aanpakken. En zoals de term al doet vermoeden, betreft dit een groot deel van ons zijn waarvan we grotendeels onbewust zijn.
Jung verdeelde het onbewuste in twee lagen: het persoonlijke onbewuste en het collectieve onbewuste. Het eerste is simpelweg alles wat je bent maar waarvan je je niet bewust bent. Dit omvat verborgen emoties, ‘vergeten’ herinneringen, dubbelzinnige of onbewuste gevoelens, onderdrukte gedachten, etc. Het laatste is echter gecompliceerder: het omvat die onbewuste gevoelens, gedachten, instincten en meer, die alle mensen hebben of in het verleden hebben gehad.
Dit zijn de dingen die universeel door mensen zijn geërfd. Volgens Jung verschijnen deze gedeelde mentale concepten als archetypen. Deze kunnen worden gevonden in mythologie, sprookjes en andere verhalen als de held, de schurk, de helper, etc. en ze zijn ook binnen mensen te vinden. In iedereen zit een culturele en generatie-overschrijdende drang om allerlei universeel bekende en terugkerende persoonlijkheden aan te nemen.
De rol van de persona
Jung zegt: ‘De persona is een ingewikkeld systeem van relaties tussen individueel bewustzijn en de samenleving, passend genoeg een soort masker, ontworpen enerzijds om een bepaalde indruk op anderen te maken, en anderzijds om de ware aard van het individu te verbergen’. Zoals Jung zei, kan de persona ruwweg worden beschreven als ‘een masker’ – wat verwijst naar een deel van het kostuum dat een acteur zou dragen op een toneel. Dit komt omdat de persona in wezen fungeert als je ‘sociale masker’: het is de manier waarop je jezelf presenteert en de indruk die je probeert te maken op de rest van de wereld.
Volgens Jung is de persona inherent aan de menselijke natuur. We ontwikkelen onze persona tijdens het opgroeien, omdat we leren hoe we ons moeten inpassen in ons gedeelde leven met anderen. De persona die we ontwikkelen bestaat vaak niet uit één enkel ‘masker’, maar uit meerdere – en alle maskers die men in verschillende sociale situaties kan opzetten vormen samen de geheelheid van de persona.
Jung stelt verder dat onze persona een noodzakelijk en gunstig deel van ons sociale bestaan is. Stel je bijvoorbeeld een therapeut voor. Het zou onder geen enkele omstandigheid acceptabel zijn voor die therapeut om vijandigheid te uiten tegenover een cliënt onder hun zorg, voornamelijk omdat dit het vertrouwen en comfort van de cliënt zou verminderen, wat het tegenovergestelde is van wat de therapeut probeert te bereiken. Een therapeut die zijn cliënten bang maakt, heeft gefaald als therapeut.
De Uitdagingen en Kansen van de Persona
Zo moet een goede therapeut de neiging onderdrukken om boosheid of vijandig gedrag te vertonen, zelfs wanneer zij zich intern zo voelen – en in plaats daarvan het masker van een vriendelijke en zorgzame houding opzetten. De vriendelijke persona die het vijandige innerlijk verbergt, is in dit geval een nuttig hulpmiddel om in de sociale wereld te bestaan.
De persona kan worden omschreven als een vertaling van het ego naar de buitenwereld; een manier voor het ego om met zijn sociale omgeving om te gaan. Echter, naast een manier van jezelf presenteren, is de persona ook een manier om jezelf te verbergen. Zich gedragen in overeenstemming met je persona wordt vaak vergeleken met doen alsof of acteren.
Met andere woorden, je doet alsof. Dit kan leiden tot ongewenste resultaten, zoals overidentificatie. In het geval van overidentificatie wordt onze persona een onbewust deel van onszelf dat we niet kunnen onderscheiden van ons ware, innerlijke zelf – waardoor we het zicht verliezen op wie we werkelijk zijn als individu. We worden blind voor onze individualiteit en identificeren ons te veel met het masker. We verliezen het zicht op onze daadwerkelijke verlangens en behoeften, en raken vast in een rol.
voorwenden is niet duurzaam
Stel je een schoolleraar voor die, niet in staat om het persona dat ze opzetten bij het lesgeven los te laten, thuis te dictatoriaal wordt. We kunnen van veel mensen zeggen dat ze zich te veel identificeren met hun persona. Hoewel het natuurlijk en noodzakelijk is om een beetje een façade op te zetten bij interacties met andere mensen – zoals wanneer je vermijdt iemand te vertellen wat je van hun uiterlijk vindt om beleefd te zijn – zou dit niet moeten worden wie je denkt dat je bent.
En volgens Jung is overidentificatie op de lange termijn niet mogelijk. Het voorwenden is niet duurzaam! In plaats daarvan zal onze persona uiteindelijk de fase van desintegratie ingaan. In deze fase schakelen we, al dan niet opzettelijk, ons persona uit; we ‘verliezen’ onze voorstelling.
Bij de mensen om ons heen kan dit zich uiten in burn-outs, identiteitscrises of het ‘je weg verliezen’. Dit kan resulteren in een leraar die bijvoorbeeld eindelijk knapt. Dit kan ons achterlaten in een staat van chaos: zonder idee wie we werkelijk zijn en zonder manier om terug te keren naar onze vertrouwde voorstelling. In deze fase voelt men zich over het algemeen gedesoriënteerd en verloren.
Herstel en Integratie van de Persona
Er is echter een manier om onze persona ons ware zelf te laten aanvullen in plaats van ermee in conflict te zijn. Dit proces staat bekend als herstel. Met herstel bedoelt Jung het ontwikkelen van een flexibele persona die niet botst met hun ware zelf, maar die hun ware zelf helpt navigeren in de samenleving. De herstelde persona zou een persona moeten zijn waarvan men zich bewust is.
Men weet dat ze een bepaalde act opvoeren wanneer ze dit doen, en ze weten wie ze zijn zonder hun persona. Door je bewust te zijn van je persona, kun je ervoor kiezen je ware zelf erin te integreren. In plaats van tegen je eigen wensen in te handelen, kun je ontdekken hoe je je individualiteit kunt combineren met je persona. Terugkerend naar ons voorbeeld van de therapeut, als zij hun negatieve gevoelens willen integreren, zou dat betekenen dat ze hun gevoelens erkennen en de juiste grenzen stellen.
Ze kunnen nog steeds vriendelijk en behulpzaam zijn, maar zodra de boosheid of bitterheid te overheersend wordt, zouden ze dit moeten erkennen en meer tijd voor zichzelf moeten nemen in plaats van het weg te drukken. Dit zou betekenen dat ze ‘nee’ zeggen tegen cliënten, mensen vertellen ‘Sorry, ik neem een dag vrij’ en rust nemen om te herstellen en de negativiteit te verminderen.
De Schaduwkant Begrijpen
Volgens Jung draagt iedereen een schaduw met zich mee, en hoe minder deze in het bewuste leven van het individu wordt belichaamd, des te zwarter en dichter is deze. Het vormt altijd een onbewuste hinderpaal die onze beste bedoelingen dwarsboomt. Het schaduw-zelf bestaat uit alle delen van onszelf die we slecht vinden, afwijzen en onderdrukken, zoals onze woede, ijdelheid, impulsen, donkere gedachten, schaamtevolle neigingen, enzovoort.
Vaak zijn dit eigenschappen of verlangens die door de maatschappij als geheel worden afgewezen. Het idee dat men deze kenmerken niet zou moeten hebben, wordt van kinds af aan geleerd en daardoor ontkennen we het bestaan ervan. Echter, ze ontkennen zorgt er niet voor dat ze verdwijnen; in plaats daarvan bevinden ze zich gewoon in onze blinde vlek en beïnvloeden ze ons vermogen om een vrij individu te zijn. Daarom hebben ze negatieve gevolgen voor ons leven.
ongelooflijk moeilijk en oncomfortabel
Jung stelt dat we, om te worden wie we werkelijk zijn, ons bewust moeten worden van ons schaduw-zelf en manieren moeten vinden om het in onze persoonlijkheid te integreren in plaats van het te negeren. Onze onderdrukte eigenschappen zijn hier om te blijven – en alleen als we dat accepteren en omarmen, kunnen we worden wie we werkelijk zijn.
Het onderdrukken van ons schaduw-zelf voelt natuurlijk aan en het is ongelooflijk moeilijk en oncomfortabel om rechtstreeks naar de aspecten van onszelf te kijken die we het meest verachten of vrezen. Hoe kan iemand die trots is op hun vriendelijkheid en vrijgevigheid ooit hun razende afgunst erkennen? Hoe kan iemand die zichzelf als volkomen zelfverzekerd beschouwt ooit hun onzekerheden aanpakken? In de meeste gevallen doen ze dat niet.
Omgaan met het Schaduw-zelf
En ironisch genoeg zijn juist degenen die hun schaduw-zelf het minst kennen, het meest door hen gehinderd. Hoe meer iets wordt onderdrukt, hoe meer het naar buiten wil! Dat is waarom we soms iets zeggen waarvan we wensen dat we het niet hadden gedaan, waarom we soms onze negatieve emoties niet van ons gezicht kunnen houden, of waarom we extreme acties ondernemen op impulsen waar we later spijt van krijgen.
De onderdrukking van ons schaduw-zelf leidt tot een kort lontje, gevoelens van controleverlies en waanbeelden over jezelf als persoon: wanneer men zichzelf over het algemeen als een zachtaardig persoon beschouwt en zich plotseling vindt uithalen, kan men merken dat het hele beeld van zichzelf in twijfel wordt getrokken.
Het schaduw-zelf laat ons op bepaalde manieren handelen die ons doen denken, ‘Waarom deed ik dat?’ De onderdrukking van de schaduw kan ook tot uiting komen in een overreactie op negatieve kwaliteiten van anderen. Dit wordt projectie genoemd: we projecteren die dingen die we niet leuk vinden aan onszelf op anderen.
En dus, wanneer iemand egoïstisch handelt, stoort dat ons veel meer dan zou moeten omdat we vasthouden aan een altijd aanwezige afkeer van onze eigen egoïsme. De strengheid van onze oordelen over anderen kan onze sociale relaties belasten en ook onze zelfhaat aanwakkeren vanwege onze eigen slechte eigenschappen. In al deze gevallen handelen we niet als een vrij en authentiek individu. Om dat te bereiken, moet men eerst zijn schaduw-zelf leren kennen.
aspecten van jezelf als deel van je totale wezen
Door ‘je schaduw-zelf leren kennen’ bedoelt Jung dat het belangrijk is om bewust te worden van het schaduw-zelf, zonder ermee te identificeren. Je hoeft jezelf niet te zien als al die eigenschappen die je probeert niet te tonen, maar je moet wel erkennen dat ze er zijn. Om bewust te worden van het onbewuste, zou je in staat moeten zijn om een stap terug te doen en je eigen gedrag, gedachten en gevoelens tijdens het dagelijks leven te analyseren.
Dit proces van zelfreflectie en bewustwording is een cruciale stap in het pad naar zelfverbetering en authenticiteit. Het vereist moed en eerlijkheid om de diepere lagen van je persoonlijkheid te verkennen, vooral de delen die je liever niet onder ogen zou zien. Maar door dit te doen, begin je de kracht en de invloed van je schaduw-zelf te verminderen, omdat je het niet langer toestaat in de duisternis van ontkenning te opereren. In plaats daarvan leer je het te erkennen, te begrijpen en, uiteindelijk, te integreren in je bewuste zelf.
De integratie van het schaduw-zelf is een belangrijk onderdeel van Jung’s concept van individuatie, het proces waarbij een persoon naar heelheid en innerlijke eenheid streeft. Door de aspecten van jezelf die je hebt afgewezen of genegeerd te accepteren, maak je ruimte voor een completer en authentieker zelf.
Dit betekent niet dat je je overgeeft aan elke donkere impuls of neiging, maar dat je deze aspecten van jezelf erkent als deel van je totale wezen. Dit kan leiden tot een dieper begrip van je eigen motivaties en gedrag, en biedt de mogelijkheid om meer gecontroleerd en bewust te kiezen hoe je reageert op verschillende situaties.
het is een voortdurende reis, geen bestemming
Het erkennen en integreren van je schaduw-zelf kan ook leiden tot meer empathie en begrip voor anderen, omdat je je bewust wordt van de complexiteit en de vele facetten van de menselijke natuur. Het helpt je te realiseren dat iedereen strijdt met hun eigen schaduwen, wat kan leiden tot een meer vergevingsgezinde en minder oordelende houding.
Een praktische manier om te beginnen met het verkennen van je schaduw-zelf is door momenten van sterke emotionele reacties of weerstand te onderzoeken. Vraag jezelf af: “Waarom voel ik me zo sterk over deze kwestie?” of “Wat zegt deze reactie over verborgen aspecten van mijn persoonlijkheid?” Dit kan inzichten opleveren in je schaduw-zelf en de manieren waarop het je leven beïnvloedt. Het bijhouden van een dagboek, meditatie, en zelfs begeleide therapie kunnen nuttige hulpmiddelen zijn in dit proces van zelfontdekking.
Ten slotte, het proces van het omgaan met je schaduw-zelf is een voortdurende reis, geen bestemming. Het vereist voortdurende aandacht, geduld en het bereid zijn om jezelf in vraag te stellen. Maar door de moed te vinden om deze innerlijke reis aan te gaan, open je de deur naar een rijker, voller leven, waar authenticiteit en persoonlijke groei voorop staan. Het pad naar zelfkennis en authenticiteit via het schaduw-zelf is misschien niet gemakkelijk, maar het is ongetwijfeld een van de meest lonende reizen die je kunt ondernemen.
De Anima en Animus Verkennen
In de woorden van Jung: “Heelheid wordt niet bereikt door een deel van het eigen wezen af te snijden, maar door integratie van de tegenstellingen.” Laten we dieper ingaan op de schaduw. Binnen ons schaduw-zelf herbergen we psychologische kwaliteiten van het tegenovergestelde geslacht, ook bekend als contra-sexuele aspecten.
Jung geloofde dat als je een vrouw bent, je een innerlijke persoonlijke mannelijke psyche – of animus – binnenin je hebt en, als je een man bent, je een innerlijke persoonlijke vrouwelijke psyche – of anima – binnenin je hebt. Echter, door onze maatschappelijke en zelfs persoonlijke druk om ons meer ‘mannelijk’ of meer ‘vrouwelijk’ te gedragen, negeren we vaak deze onderbewuste kwaliteiten. Onze anima of animus wordt genegeerd door onze persona en onderdrukt door ons ego – en dat kan ons terug bijten.
De anima en animus, zoals hij ze beschreef, zijn gebaseerd op de Griekse termen eros en logos. ‘Eros’ wordt geassocieerd met creativiteit, passie, verbinding en heelheid. ‘Logos’ wordt geassocieerd met rationaliteit, objectiviteit, macht en actie. Jung sluit niet uit dat vrouwen een onderdrukte anima kunnen hebben en dat mannen ook een onderdrukte animus kunnen bezitten – iedereen kan een mix van de twee hebben.
Maar het is het meest voorkomend dat vrouwen een animus hebben en mannen een anima, en deze blijven in het onbewuste. We worden geleerd om ons aan genderrollen te houden en te geloven dat het omarmen van tegenstellingen binnen jezelf noch mogelijk, noch wenselijk is. Dus ons ego uit onze externe genderidentiteit en zo worden de anima of animus, onze interne contra-sexuele delen, vaak genegeerd en onderdrukt.
Integratie van contra-sexuele Aspecten
Het negeren en onderdrukken van deze innerlijke contra-sexuele aspecten kan leiden tot een reeks psychologische problemen en conflicten. Dit kan zich uiten in relaties, creativiteit, en zelfexpressie. Het kan gevoelens van onvolledigheid veroorzaken, alsof er iets fundamenteels ontbreekt in ons begrip van onszelf en hoe we ons verhouden tot de wereld. Door onze anima of animus te integreren, kunnen we echter naar een grotere innerlijke balans en heelheid toewerken. Deze integratie helpt ons om een completer beeld van onszelf te omarmen en te accepteren, en stelt ons in staat om meer afgestemde en authentieke relaties met anderen aan te gaan.
De reis naar het integreren van deze contra-sexuele aspecten begint met het herkennen en accepteren van deze kwaliteiten in onszelf. Dit kan een uitdagend proces zijn, vooral in een cultuur die strikte genderrollen en -normen promoot. Het vereist openheid, nieuwsgierigheid, en vaak het loslaten van lang gekoesterde overtuigingen over wat het betekent om ‘mannelijk’ of ‘vrouwelijk’ te zijn. Dit kan inhouden dat we nieuwe vormen van zelfexpressie verkennen, onze creativiteit op nieuwe manieren aanboren, of simpelweg meer empathie en begrip tonen voor de ervaringen van het tegenovergestelde geslacht.
Door deze innerlijke contra-sexuele aspecten te erkennen en te integreren, kunnen we een dieper niveau van psychologische integratie en authenticiteit bereiken. Het stelt ons in staat om vollediger te leven, met een rijkere ervaring van onze eigen menselijkheid en die van anderen. Het pad naar het omarmen van onze anima of animus is een pad naar zelfkennis, zelfacceptatie en, uiteindelijk, naar innerlijke vrede en heelheid. Het is een essentieel onderdeel van het individuatieproces, waarbij we leren om alle delen van onszelf te integreren en te accepteren, en zo de meest authentieke versie van onszelf te worden.
Het Belang van Emoties Erkennen
Denk aan de bekende uitdrukking ‘jongens huilen niet’. Het tonen van emotie, vooral verdriet, wordt vaak gezien als vrouwelijk en ‘zwak’ vanuit het perspectief van mannelijke leden van de westerse samenleving. Men kan niet zowel man als gevoelig zijn. Daardoor eindigen mannen vaak met het onderdrukken van hun gevoeligheid en emoties. Maar hun gevoeligheid is nog steeds verborgen in hun anima, en hoe meer men probeert iets onder te duwen, hoe meer het hen uiteindelijk zal beheersen. Het ontkennen van je anima of animus zal je vrouwelijke of mannelijke neigingen niet verwijderen, maar alleen verdraaien tot iets lelijks.
De man die zijn gevoeligheid onderdrukt en nooit huilt, kan ernstig depressief worden door de eenzaamheid van het verbergen van zijn emoties, of oncontroleerbare uitbarstingen hebben door de druk om alles binnen te houden. Om deze moeilijkheden te vermijden, is het belangrijk om te leren hoe je je contra-sexuele aspecten kunt herkennen en accepteren. Op deze manier kunnen we onze tegenstrijdige eigenschappen in evenwicht brengen en harmonie in onszelf vinden.
De Anima en Animus Integreren
Om bewust te worden van de anima of animus binnenin jezelf, is het belangrijk om je eigen gedrag en onzekerheden te analyseren. Dit vereist zelfanalyse en zelfbevraging. Om je mannelijke en vrouwelijke neigingen te analyseren, kun je de mensen om je heen observeren, dus als je jezelf betrapt op het oordelen over iemand en vraagt ‘Waarom?’ Leer hoe je ze kunt waarderen.
Als een man begint anderen om hem heen te waarderen voor hun gevoeligheid en voor hoe ze in contact zijn met hun emoties, zal hij ontdekken dat het omarmen van gevoeligheid en het tonen van zijn emoties als man zijn mannelijkheid niet teniet doet, maar het juist alleen maar aanvult. Andere voorbeelden van mannen die hun anima integreren in hun dagelijks leven omvatten mannen die hun passies, creativiteit omarmen, anderen zacht behandelen, zich comfortabeler voelen om hulp te vragen, enz.
Evenzo kunnen vrouwen die hun animus integreren proberen assertiever, gefocust, carrièregericht te zijn, enzovoort. Dit alles zal niet resulteren in het opofferen van je mannelijkheid of vrouwelijkheid, maar het zal het juist meer laten schijnen dankzij de kalmte en balans die je hebt bereikt. Door deze integratie begin je je eigen contra-sexuele aspecten te respecteren en te waarderen, wat uiteindelijk ook je relaties met anderen, vooral het andere geslacht, zal verbeteren. Zodra je anima of animus is geïntegreerd, word je meer jezelf. Je zult evenwichtig, harmonieus en authentiek zijn.
Het Zelf: Het Centrum van Onze Psyche
In ons laatste citaat van Jung voor deze video zegt hij: ‘Het zelf is niet alleen het centrum, maar ook de hele omtrek die zowel het bewuste als het onbewuste omvat; het is het centrum van deze totaliteit, net zoals het ego het centrum van het bewustzijn is.’ Volgens Jung komt het ego voort uit en is het inbegrepen binnen het zelf. Hij vergelijkt het zelf met een cirkel of mandala. Als je je een mandala of een cirkel voorstelt met een kleinere kern erin, dan vertegenwoordigt de buitenste laag het zelf, en de binnenste midden het ego.
Het ego houdt zich bezig met het bewuste, terwijl het zelf betrekking heeft op je gehele psyche. Dit omvat zowel alles wat bewust is als alles wat onbewust is. Het zelf is het archetype van ‘heelheid’. Het zelf wordt over het algemeen gepresenteerd als de eenheid van tegenstellingen, of als het onbewuste en bewuste perfect gecombineerd. Het reguleert je conflicten en biedt een manier om te streven naar een perfecte balans in jezelf. Het omvat alles wat we zijn, alles wat we ooit waren, en alles wat we kunnen zijn.
Jung beschreef het zelf zelfs als ‘de God in ons’, omdat het de potentie heeft om alles te worden. Bovendien is het diep geworteld in het collectieve bewustzijn. Het collectieve bewustzijn omvat al die driften, gedachten, gedragingen en meer die onbewust door generaties heen worden doorgegeven en tussen mensen in een gemeenschap worden uitgewisseld. Door deze eigenschappen van het zelf, kun je nooit de volledigheid ervan kennen. Maar je kunt het gedurende je leven verkennen en blijven zoeken naar je unieke potentieel. Het continu verkennen van het zelf is de sleutel tot individualiteit.
erkennen en omarmen in plaats van weg te duwen
Wanneer we geen speciale aandacht aan onszelf en onze archetypen besteden, en onszelf laten leiden door onze impulsen, onbewuste driften, enz., wordt het zelf ‘van ons weggesloten’. Het is er wel, maar niet op een manier die we kunnen benaderen. Hierdoor kunnen we onszelf niet verkennen en onze authenticiteit niet aan de wereld tonen. Omdat we geen toegang hebben tot het zelf, hebben we ook weinig invloed op het ego dat eruit voortkomt.
Als iemand bijvoorbeeld hun angst voor oordeel en afwijzing onderdrukt, zullen ze nooit in staat zijn om zich volledig in te zetten of volledig zichzelf te zijn zonder schaamte of zorgen. Hun ego kan hier niet aan werken omdat het zich niet eens bewust is van het probleem, laat staan hoe het opgelost moet worden! Om meer onszelf te worden, moeten we ons bewustzijn vergroten; daardoor verbreden we wat het ego kan benaderen en dus waar het aan kan werken.
We kunnen onszelf niet verbeteren zonder het zelf te verkennen, anders kan dit resulteren in iemand die zich onkarakteristiek gedraagt, gevoelens en gedachten ervaart die hen verwarren, en weinig controle heeft over wie ze werkelijk zijn. Om dit op te lossen, is het belangrijk om je persona, schaduw en anima of animus onder ogen te zien en te leren hoe je ze kunt integreren in ons bewuste zijn, om uiteindelijk toegang te krijgen tot het zelf. Het vermogen om het zelf te verkennen is dus de laatste en overkoepelende fase van een succesvol individuatieproces.
Wat je ook vindt binnen het zelf, of het nu onzekerheden, slechte gewoonten, verborgen passies, enz. zijn – je moet ze erkennen en omarmen in plaats van ze weg te duwen. Je werkt met ze en integreert ze in je gedrag in plaats van ertegen te vechten. Door dit te doen kunnen we onszelf echt leren kennen en verbeteren gedurende ons hele leven. Dit eindigt met ons die eindelijk vrij zijn om te ontdekken wie we werkelijk zijn als individuen, om balans te vinden en alles te worden wat we willen zijn. Wanneer je vrijelijk het zelf verkent, alleen dan kun je worden wie je werkelijk bent.
Link: YouTube video
Veelgestelde vragen
Wat houdt echt authentiek zijn in?
Echt authentiek zijn betekent leven in overeenstemming met je ware zelf en je innerlijke waarden, waarbij je de verschillende aspecten van je psyche, zoals geïdentificeerd door Carl Jung, integreert en omarmt.
Hoe kan de Jungiaanse filosofie helpen bij zelfontdekking?
De Jungiaanse filosofie biedt hulpmiddelen zoals het verkennen van het schaduw-zelf, de integratie van de anima en animus, en het individuatieproces, die allemaal bijdragen aan een dieper begrip en acceptatie van je ware zelf.
Wat is het belang van het schaduw-zelf in authenticiteit?
Het schaduw-zelf omvat de delen van ons die we liever niet erkennen. Door deze aspecten te accepteren en te integreren, kunnen we vollediger leven en authentieker zijn tegenover onszelf en anderen.
