Of je het nu wilt of niet, het internet creëert overal NPC’s (niet-speelbare karakters). Iedereen lijkt dezelfde mening en dezelfde gedachten te hebben. Niemand lijkt nog zijn of haar unieke zelf te zijn. Misschien heb je zelf ook gemerkt dat het steeds moeilijker wordt om je te concentreren.
Films of boeken die je vroeger uren konden boeien, kunnen je aandacht nauwelijks nog vasthouden. Je merkt misschien dat je snel afgeleid bent, van de ene inhoud naar de andere springt in enkele seconden. En het ligt niet alleen aan jou. Het internet transformeert de hersenen van mensen en maakt hen slechter in kritisch denken, slechter in concentreren en simpelweg dommer. Het lijkt tegenstrijdig.
Iedereen loopt immers rond met een broekzak vol met bibliotheken aan boeken. Je zou denken dat mensen met een wereld aan informatie binnen handbereik alleen maar slimmer kunnen worden. Het is als een wereld voorstellen waar iedereen genoeg te eten heeft, maar mensen toch hongeriger worden. Het slaat eigenlijk nergens op.
Overvloed aan Informatie, Tekort aan Wijsheid
Totdat je nadenkt over hoe die informatie geleverd wordt. Het is waar dat miljarden mensen over de hele wereld al deze kennis binnen handbereik hebben. Maar het probleem is dat de meeste mensen het niet echt lezen. Stel je voor dat je elk kind ter wereld een magische knop geeft. Als ze erop drukken, kunnen ze kiezen wat ze willen uit een gigantisch menu en het verschijnt direct voor hen.
Iedereen zou kiezen voor zijn of haar favoriete eten, iets waarvan ze weten dat ze het lekker vinden en waar ze vertrouwd mee zijn. Als ze de knop mogen houden, zouden ze uiteindelijk hun favoriete maaltijden bij elke maaltijd kiezen. We zouden eindigen met veel chocoladewikkels en lege frisdrankblikjes overal, evenals een hoop dikke kinderen.
En dat is het probleem dat we vandaag de dag onder ogen zien. We kunnen kiezen uit bijna oneindig veel inhoud van Google, maar de meeste mensen kiezen keer op keer voor de intellectuele equivalent van snoep – dingen waarvan ze weten dat ze ervan zullen genieten en die hen niet uitdagen. Een nooit eindigende voorraad van inhoud die ze leuk vinden, rechtstreeks naar hun hersenen geleverd op een nooit eindigende lopende band.
Een Daling in Intellectuele Groei
Sinds het begin van de metingen in de vroege 20e eeuw, zijn IQ-scores elke tien jaar met ongeveer 3 punten gestegen. En hoewel IQ misschien niet gelijkstaat aan intelligentie, is het er toch sterk mee gecorreleerd. Of je nu denkt dat het komt door beter onderwijs, betere voeding, of een mix van factoren, we zijn slimmer geworden. Dat was tenminste tot een paar jaar geleden. Nieuwe studies over kinderen die zijn geboren en opgegroeid tijdens de pandemie hebben aangetoond dat hun IQ aanzienlijk is gedaald.
Studies naar Cognitieve Ontwikkeling
Een studie van de Brown University, die nog in afwachting is van peer review, toonde aan dat kinderen geboren tijdens de pandemie aanzienlijk verminderde verbale, motorische en algemene cognitieve prestaties hebben in vergelijking met kinderen geboren vóór de pandemie. Een soortgelijke studie van Columbia University wees uit dat baby’s geboren in de pandemie significant slechter af waren wat betreft fijne motoriek, algemene motorische vaardigheden en persoonlijk-sociale vaardigheden. Het komt erop neer dat decennia van cognitieve ontwikkeling in slechts enkele jaren tijd worden uitgewist.
De Invloed van Stress en Omgevingsfactoren
De reden hiervoor is lastig te bepalen. Het ligt niet direct aan COVID-19 zelf; de studie omvatte moeders die besmet waren tijdens de zwangerschap, en dit leek niet veel impact te hebben in vergelijking met gezonde moeders. In plaats daarvan wijst de studie op stress als een mogelijke factor, met de druk van mogelijk baanverlies, beperkt sociaal contact en het volledig online verplaatsen van het leven.
Veel mensen leden onder deze druk en het is bekend dat ouderlijke stress negatieve invloed heeft op de cognitieve gezondheid en ontwikkeling van kinderen. Het lijkt dus logisch en is vrijwel zeker dat het internet hier niet direct de schuldige is. Hoewel het de ouders misschien heeft gestrest en een domino-effect heeft gehad, posten éénjarigen immers niet op TikTok of Twitter.
De Digitale Wereld en Haar Invloed
Het belangrijke punt is echter dat kinderen vanaf het begin al worden benadeeld door hoe ontwricht de wereld is geworden. Zodra deze kinderen online gaan, is het een ander verhaal. Dan worden ze snel ondergedompeld in de stroom van informatie en beïnvloed door de algoritmes. We leven in een steeds meer online wereld. Het eerste wat veel mensen doen na het ontwaken is hun telefoon pakken. Het vervangt of staat op het punt vrijwel elk ander medium van informatie te vervangen. Kortom, het is de nieuwe poort naar de moderne wereld.
Het probleem is echter dat het internet een veel passievere, maar verslavendere manier is van informatie consumeren. Elke nieuwe kop of post die je leest, is als een mysteriedoos voor je brein; het weet niet wat het gaat vinden en meestal is het saai. Je kunt tientallen tot honderden posts doorbladeren voordat je er een vindt die echt interessant is. Hetzelfde geldt voor het doelloos doorklikken van YouTube-video’s. Uiteindelijk is het de onzekerheid van wanneer je de volgende ‘hit’ krijgt die ertoe doet.
Gokken op Informatie en de Effecten op Kinderen
Dit proces drijft mensen naar gedrag veel efficiënter dan reguliere, verwachte beloningen. In studies bleken ratten die soms een beloning krijgen voor het drukken op een knop veel gemotiveerder en drukten ze de knop veel vaker in dan ratten die altijd een beloning kregen. Het is dezelfde logica achter spellen die mensen ‘loot boxes’ verkopen in plaats van gewoon de buit zelf.
Maar wat betekent dit voor kinderen die opgroeien in deze systemen, waar hun venster op de wereld zelf een versie is van het systeem van gokken voor onzekere beloningen? Als je een kind hebt gezien dat volledig in beslag wordt genomen door de iPad van een moeder en een driftbui krijgt als deze wordt weggenomen, dan heb je het al gezien. Dit is iets wat de maatschappij zich begint te realiseren, hoewel het misschien nog niet echt geaccepteerd is.
Gezondheidsadviezen en Schermgebruik
De Wereldgezondheidsorganisatie beveelt aan dat scholen strikte regels hanteren met betrekking tot smartphones en dat ouders en leerkrachten de schermtijd drastisch beperken. Deze aanbeveling uit 2019 kwam na studies die aantoonden dat intensief gebruik in verband werd gebracht met geheugenproblemen, psychologische problemen, geestelijke gezondheidsproblemen en leesbegripsproblemen. Met andere woorden, smartphones zorgen ervoor dat kinderen dingen makkelijker vergeten, ze depressief maken en hun leesvaardigheid verslechteren. De fout was echter dat deze aanbeveling zich niet uitstrekte tot personen boven de 18 jaar.
Impact van Schermgebruik op Volwassenen
Dus wat doet het met volwassenen? Als alleen de hersenen van kinderen zouden veranderen en transformeren onder deze druk, dan zouden zij de enigen zijn die echt worden beïnvloed. Maar iedereen, van de wieg tot het graf, heeft een mate van neuroplasticiteit. Het is logisch als je erover nadenkt: je creëert altijd nieuwe herinneringen wanneer je bij bewustzijn bent. Deze herinneringen vormen nieuwe verbindingen in de hersenen of herleven oude die het herkent.
Dus wat je leeftijd ook is, je brein verandert en past zich constant aan zijn omgeving aan. Het probleem ligt bij de moderne omgeving waarin we ons bevinden. In het westen bezit vrijwel iedereen een smartphone en heeft op de een of andere manier interactie met het internet. Sommige oudere mensen hebben misschien gekozen om niet deel te nemen, maar onder 16- tot 24-jarigen in het VK, bezit meer dan 95% een smartphone en controleert deze gemiddeld elke 12 minuten.
De Verslavende Natuur van het Internet
De manier waarop zoveel van ons leven wordt geleefd via het internet en via schermen, maakt het veel minder opvallend dan andere verslavingen. Als je je boodschappen bestelt, je nieuws leest en je entertainment haalt van één apparaat, dan wordt het een tweede natuur. Dit maakt de cyclus van verslaving aan smartphones en internetgebruik veel gemakkelijker om in te vallen.
Het Probleem van Nauwkeurigheid van Informatie
Het internet heeft het veel gemakkelijker gemaakt om alles over alles te leren, maar tegelijkertijd kan het echt moeilijk zijn om uit te zoeken welke informatie nauwkeurig is. Meestal nemen we aan dat de eerste kop of Google-resultaat dat we lezen de waarheid is, maar dat geeft ons niet het volledige beeld. Er is echter een manier om daadwerkelijk los te breken van de internetalgoritmen en echokamers, met behulp van een website en app genaamd Ground News.
Ze verzamelen gerelateerde artikelen van over de hele wereld en uit het hele politieke spectrum op één plek, zodat je de berichtgeving over een bepaald verhaal kunt vergelijken en gemakkelijk de politieke vooroordelen, betrouwbaarheidsbeoordelingen en eigendomsstructuren van een bron kunt zien. Al deze verschillende perspectieven op één plek hebben, dwingt je daadwerkelijk om kritisch na te denken over wat je leest, en is essentieel bij zaken zoals het Israël-Hamasconflict.
Het Belang van Een Gebalanceerd Perspectief
Het hebben van een gebalanceerd perspectief is cruciaal om een kritische denker te worden en desinformatie te bestrijden. Ground News biedt hiervoor een ‘blind spot feed’, die verhalen belicht die onevenredig worden behandeld door één kant van het politieke spectrum. Iedereen kan een mening vormen, maar een mening vormen op basis van een gebalanceerd perspectief is wat je een kritische denker maakt. Met platforms zoals Breaking Points kan het internet opnieuw een betrouwbare ruimte worden.
Het Veranderen van Hersenen door Smartphonegebruik
Anekdotisch gezien is het veel duidelijker bij kinderen, wiens hersenen veel kneedbaarder zijn. Een video van een kind dat op een denkbeeldige iPad swipet in zijn slaap, zegt eigenlijk al genoeg. Maar wat misschien als een enigszins ongeloofwaardige video lijkt, blijkt een wetenschappelijke basis te hebben. Een studie onderzocht hoe de hersenen van mensen die regelmatig touchscreens gebruiken, in de loop van de tijd veranderen.
De Verslavende Cyclus van Smartphonegebruik
Mensen die veel gebruikmaken van touchscreens, zoals smartphoneverslaafden, tonen een toegenomen kwalitatieve potentieel voor hun duimen en wijsvingers. Dit betekent dat de hersenen zo gewend zijn geraakt aan het overmatig gebruik van hun duimen en bepaalde vingers, dat de delen van de hersenen die ze aansturen veel meer aandacht krijgen dan normaal. Dit vormt de basis van de verslavende cyclus.
De onbewuste processen van de hersenen zien het simpelweg als een beloningsmechanisme. Het gebruik van de duim en de vinger voor het swipen op het scherm leidt tot de afgifte van dopamine, dus de hersenen passen zich aan om dit efficiënter te maken, en verliezen mogelijk in de loop van de tijd andere vaardigheden als gevolg. Dit is de bron van het gedachteloze scrollen waarin we onszelf soms vinden.
Hoe Verandert Smartphonegebruik Onze Geest?
Naarmate we een nieuw verkiezingsjaar ingaan in zowel het VK als de VS, evenals in een aantal andere landen, zijn mensen beslist meer verdeeld dan ooit. In de VS domineren dezelfde oude kandidaten en dezelfde zwart-wit kwesties de verkiezingen opnieuw. Voor sommigen is de politiek verworden tot een ‘wij-tegen-zij’-scenario, waarbij de oppositie volledig ongelijk heeft over alles.
Voor anderen heeft de cultuuroorlog geleid tot een toenemende apathie en afstandelijkheid van het hele systeem. Het lijkt erop dat miljoenen mensen de nuance zijn vergeten en zich nog meer vastklampen aan welk geloofssysteem ze ook van nature geneigd waren aan te hangen. Vaak krijgen sociale media hiervan de schuld, gebaseerd op hoe ze mensen naar echokamers duwen.
Leescomprehensie en Sociale Media
Leesbegrip is nog iets dat door sociale media wordt beïnvloed. We lezen Twitter, Facebook of iets anders op het scherm niet zoals we een boek lezen. In plaats daarvan skimmen we, waarbij onze ogen rondzweven om de relevante informatie te vinden. Het is een heel ander proces dan regel na regel lezen; het lijkt meer op jagen dan gewoonweg doornemen. Dit proces komt voort uit de mechanische dopamine-lus die we eerder bespraken.
Onze hersenen proberen efficiënter te worden om het plezier te maximaliseren. Dat betekent dat ze beginnen met het uitsnijden van het saaie deel en direct naar het goede deel gaan. En als ze niet vinden wat ze zoeken, raken ze verveeld en gaan verder. Er is altijd iets anders te lezen of te consumeren, dus meer dan een paar seconden besteden aan iets lezen is het niet meer waard.
De Impact van Technologiebedrijven
En het helpt niet dat de technologiebedrijven dit allemaal weten. Ze voeren mensen specifiek rage bait en comfort agreement om hen dagelijks aan de dopaminecyclus gekluisterd te houden. Dit creëert miljoenen mensen die volledig ondergedompeld zijn in dogmatisch denken en een strikte ideologie. Het maakt kuddegedrag des te waarschijnlijker, tot het punt dat het de norm wordt.
Het is al vastgesteld in de discussie dat kuddegedrag overal is op het moderne internet. Slechts één stukje informatie, ongeacht of het waar of onwaar is, kan duizenden mensen op het oorlogspad sturen. En veel hiervan heeft te maken met het gebrek aan consequenties. Anonimiteit is krachtig en betekent dat mensen kunnen zeggen wat ze willen op basis van een onmiddellijke emotionele reactie.
De Kracht van de Massa
Een groot deel is echter te wijten aan de ervaring van opgeslokt worden door een van deze online golven. Als je ooit in een grote menigte bent geweest, weet je dat het een unieke ervaring is. Je kunt je laten meeslepen door een onderstroom van gedeelde emoties. Elk individueel moment is chaotisch en verwarrend; geruchten verspreiden zich als een lopend vuurtje.
Wat echter cruciaal is, is hoe de menigte een enkele entiteit wordt die het individu dat er deel van uitmaakt overschaduwt. Mensen worden verenigd door die onderliggende emoties, of het nu geluk en vreugde zijn of angst en woede. Het is een krachtige, motiverende en bijna tribale ervaring, waarin we ongetwijfeld geneigd zijn mee te gaan door onze sociale biologie.
Sociale Media en Groepsgedrag
Sociale media nemen deze krachtige evolutionaire mechanismen en buigen ze om voor eigen gewin. In feite wordt het individu op sociale media vrijwel volledig geëlimineerd en wordt iedereen onderdeel van de menigte, waardoor het aantal toeneemt en daarmee de brandstof voor welk vuur dan ook op dat moment brandt. Het proces van skimmen en zoeken naar informatie raakt op hol zodra het doel of het aanstootgevende incident vaag wordt begrepen. Niet veel anders doet ertoe; mensen pikken veel sneller de emotionele ondertonen van de situatie op dan de specifieke feiten.
Het betekent dat ze geen tijd hebben om rationeel te zijn en dingen door te denken voordat ze worden meegesleurd in de golf. Om dat te doen zou betekenen dat ze dat verslavende proces ontkennen en jarenlange dagelijkse conditionering ongedaan maken. Een ander aspect dat bijdraagt aan het proces is waar de informatie en discussie over het onderwerp eigenlijk vandaan komt. Een verbazingwekkende 90% van het internet bestaat uit wat mensen ‘lurkers’ noemen.
De Stille Meerderheid en de Luidruchtige Minderheid
Mensen die helemaal niet interactief zijn, plaatsen geen reacties, liken of stemmen dingen niet vaak omhoog; ze lezen en absorberen gewoon. Wat ze absorberen, wordt overgelaten aan de andere 10% die de moeite neemt om te reageren en aan de discussie toe te voegen. Vaak zijn dit de meest enthousiaste, meest geïnteresseerde of meest woedende mensen die er zijn. Het zijn zeker degenen die het meest om het onderwerp geven, anders zouden ze er niet mee bezig zijn. Deze vocale minderheid bepaalt vervolgens wat iedereen leest en bepaalt de emotionele ondertonen van de online menigte.
De Versterking van de Menigte Mentaliteit
Natuurlijk zijn ze niet altijd representatief voor wat mensen daadwerkelijk voelen, het is slechts een versterkte versie. Een goede vergelijking zou een menigte zijn waar iedereen wordt meegesleurd door wat de meest gepassioneerde 10% van die menigte voelt. Alles aan de menigte mentaliteit wordt versterkt op sociale media vanwege dit, en het wordt alleen maar echter met de opkomst van augmented reality en virtual reality.
De Invloed van Sociale Media Gewoonten
Je kunt dit vandaag waarschijnlijk zien met je eigen sociale media gewoonten. Dit is misschien niet het geval voor iedereen, maar heel veel mensen scrollen onmiddellijk naar beneden naar de reacties om te zien hoe mensen zich voelen. Het is nuttig omdat het het jachtgedeelte van je brein vertelt of het de moeite waard is om geïnteresseerd te zijn. Als je ziet dat mensen dingen zeggen waar je het mee eens bent en die je interesseren, dan is de inhoud zelf waarschijnlijk ook de moeite waard. Maar wat mensen misschien niet opmerken, is dat het het werk van het beslissen hoe je je persoonlijk voelt en denkt over iets wegneemt. Het zware werk is al gedaan en je kunt bijna onmiddellijk in de emotionele onderstroom van de online menigte tappen.
De Invloed van Reacties op Onze Meningen
Reacties fungeren als vervanging voor de manier waarop je instinctief de sfeer opneemt wanneer je een kamer met andere mensen binnenloopt. Dit is allemaal relatief natuurlijk voor dingen die geen complexe kwesties zijn zonder juist antwoord. Als iemand beroemd en geliefd sterft, dan kun je direct de emoties begrijpen die daarmee gepaard gaan. Het is hartverwarmend en geruststellend om te weten dat zoveel mensen dezelfde dingen voelen die jij voelt. Het voegt een soort comfort toe dat tijdelijk kan compenseren voor hoe eenzaam sociale media en het moderne leven kunnen aanvoelen.
De Problemen met Complexe Kwesties
Maar de problemen ontstaan wanneer het geen eenvoudige situatie is, maar in plaats daarvan een gecompliceerde kwestie zonder echte juiste antwoorden, zoals je vaak in de politiek vindt. In plaats van hun eigen oordelen te maken op basis van hun eigen persoonlijke ervaringen van de wereld, vallen mensen in de oordelen van de menigte over de kwestie. Stel je dit proces voor dat zich elke dag herhaalt, jarenlang, en het wordt allemaal duidelijk waarom mensen vandaag zo verdeeld zijn. Het komt op een punt waar de samenleving langzaam uit elkaar wordt getrokken bij de naden, terwijl iedereen zich tegen elkaar keert.
De Rol van Algoritmes en Echokamers
Al deze processen werken niet op iedereen op dezelfde manier. Mensen worden meegezogen in echokamers op basis van wat het algoritme ziet dat ze leuk vinden, en ze verlaten ze zelden. Het geeft hen het comfort dat alleen ideologie kan geven, het geloof dat alles in de wereld is verantwoord en dat er voor alles een antwoord is. Maar terwijl dit gebeurt, wordt hun wereldbeeld afgesloten en worden ze niet in staat om om te gaan met dingen buiten hun smalle perspectief.
Afnemend Concentratievermogen en Kritisch Denken
Het feit dat mensen hun concentratievermogen en hun vermogen tot diep nadenken zien afnemen door jarenlang scrollen op sociale media, versterkt het probleem. Het is veel eenvoudiger voor deze mensen om hun hoofd in het zand te steken en daadwerkelijk iets te confronteren waar hun ideologie en hun echokamer niet mee kunnen omgaan. Op sociale media gebeurt dit natuurlijk zelden. Mensen blijven binnen hun echokamers en zien alleen het perspectief van hun eigen groep. Als ze in contact komen met de andere kant, is dat alleen door middel van straw-man arguments en kritiek.
De Realiteit van Echokamers
Het gaat allemaal mis wanneer ze terugkeren naar de echte wereld en de dingen die ze ervaren niet worden gefilterd door een ideologische lens. Mensen zoals deze sluiten zichzelf af of zien andere mensen slechts als karakters die ze van sociale media kennen. Ze herhalen de lijnen die ze keer op keer hebben gezien, zonder daadwerkelijk contact te maken met de persoon tegenover hen. Het is dit late stadium symptoom van de ziekte van de samenleving dat leidt tot het ontstaan van NPC’s. Het is alleen wanneer mensen volledig ondergedompeld zijn in ideologie dat ze dit punt bereiken, hoewel dat soms niet lang duurt. Het is altijd serieus schadelijk voor de samenleving, mogelijk zelfs fataal op de lange termijn.
De Rol van Technologiebedrijven
Maar de mensen die deze veranderingen hebben georkestreerd en deze machines hebben gebouwd, geven er niet echt om, ze moedigen het zelfs actief aan. Dezelfde echokamers die zich op sociale media vormen, zijn slechts een effectievere en meer wijdverspreide versie van het model dat mainstream nieuws al decennia lang hanteert. De online echokamers en algoritmen bestaan niet alleen om mensen in NPC’s te veranderen, het is gewoon een bijproduct voor de mensen die ze beheren. Hun hoofddoel is gewoon om advertentiegeld te onttrekken door mensen betrokken te houden, de rest is secundair.
Het Verschil met Traditionele Media
Dit is hetzelfde principe dat de mainstream media al decennia lang uitbuiten, alleen veel minder efficiënt. In tegenstelling tot Twitter of Facebook kunnen ze de inhoud die ze aan mensen tonen niet personaliseren om de betrokkenheid te maximaliseren, dus kiezen ze in plaats daarvan voor een allesomvattende methode. Een paar keuzes van kanalen duwen echt maar twee versies van het verhaal. Ze geven mensen een vijand om te haten en rapporteren alles binnen hun ideologische lens. Echte problemen worden zelden opgelost omdat ze niet degene zijn die elke dag worden gepubliceerd en waarop wordt gefocust.
De Rol van Nieuwe Online Journalisten
Het is moeilijk te merken voor de meeste mensen; het is alles wat ze ooit hebben gekend of ze zijn gewoon te geïndoctrineerd om het te vertellen. Maar het kijken naar nieuwe online journalisten zonder al deze bagage laat de moderne nieuws cyclus echt zien zoals die is. Met sociale media die langzaam de mainstream nieuwsnetwerken opeten, werken ze hand in hand om de cultuuroorlog gaande te houden. Als mensen verdeeld zijn en constant paranoïde over de andere kant, dan laat het de mensen met echte macht vrij om te doen wat ze willen. Hoe minder vrije denkers er zijn, hoe makkelijker het is voor politici en miljardairs om de status quo te behouden.
De Kracht van Lange, Diepgaande Discussies
De populariteit van figuren als Joe Rogan en anderen laat zien dat er nog steeds miljoenen mensen zijn die verlangen naar lange, diepgaande discussies over de kwesties die hen daadwerkelijk raken. De honger hiervoor is nooit verdwenen. Wat cruciaal is, is dat mensen zo hard mogelijk proberen om hun kritische vermogens levend te houden, ondanks de constante aanval. Zolang er nog mensen zijn die dat proberen te doen, zal de wereld hopelijk niet volledig bevolkt worden door NPC’s.
