Dit is het tweede stukje dat ik lees van Chief Red Cloud en ik had er de volgende bedenking bij:
“Weten wij veel wat het zijn moet “beschaafd” in reservaten te zitten in ons geboorteland. Wij argumenteren met de buren waar de omheining nu precies staan moet. Ik weet niet waarom, maar Indianen hebben me altijd beroerd.
In Amerika en Canada ontmoette ik er meer dan één. Niet dat ze zomaar naar een blanke toestappen. Kan je hun kwalijk nemen dat ze in één van de supermachten van onze wereld weggestopt in verkrotte “huisjes” wonen, langs hobbelige onverlichte banen hun weg zoeken in rammelkasten die als auto dienen, met supermarkten waar het onrecht van het “verschil” je tegemoet schreeuwt.
Zou jij geen fles “vuurwater” door je keel gieten en ganse dagen lummelen of kralen maken en verkopen met American Express..? Eerder las ik hier een gedichtje van Red Cloud.. over de vele beloften die de blanken maakten aan dit volk en over de enige die ze nakwamen: “they said they would take our land and they took it”.
Terwijl in andere delen van de wereld bv. (en dit is niet racistisch bedoeld) de Joden zich Israël door “inzicht” toe eigenden, werd een volk met een grote en oude cultuur van dat alles beroofd en het vreemde is dat de Indiaan tegen zijn zin berust terwijl in Israël iedereen klaagt.. het stemt tot nadenken. De Indiaan kreeg niet de “luxe” van wapens cadeau en ergens voel ik met het uitsterven van dit ras een gemis.
Als men het rode gebergte van Arizona doortrekt zijn het eigenlijk slechts de “roodhuiden” die we kennen uit kindercartoons die “blenderen” in het panorama en al de rest.. wel.. geen verder commentaar.
KR.SP.CH.
