Als je het woord “vergeving” hoort, wat voel je dan?
Vergeving liet me vroeger ongemakkelijk voelen. Ik trok me fysiek terug als ik dacht aan het vergeven van iemand die me pijn had gedaan. Ik had het gevoel dat vergeven betekende dat ik hen vrijuit liet gaan, terwijl ik degene was die betaalde voor hun kwetsende woorden en daden.
In mijn hoofd speelde ik een scène af van hoe het eruit zou zien als iemand zijn excuses aanbood en zijn fouten toegaf… en pas dan zou ik klaar zijn en in staat zijn om te vergeven. Ik plaatste een moment dat nog helemaal niet was gebeurd op een voetstuk. En daarmee besteedde ik mijn kracht uit aan een andere persoon.
Dit hield me in een langdurige staat van angst, wrok en hartzeer. Ik dacht dat ik vergeving kon omzeilen omdat er nooit excuses waren gemaakt.
Hoewel excuses kunnen helpen bij de genezing, zijn ze niet altijd gegarandeerd. Je kunt niet beheersen wat andere mensen wel of niet doen.
Als je wacht op excuses of hoge verwachtingen stelt aan hoe ze eruit zouden moeten zien, geef je iemand anders te veel controle over jouw genezingsproces. En zelfs als er excuses worden aangeboden, kunnen ze nooit volledig ongedaan maken wat er is gebeurd.
Toen ik vorig jaar de moed vond om bij mijn partner weg te gaan, voelde ik zoveel woede over hoe ik was behandeld gedurende onze relatie. Hij gaf toe aan emotioneel vreemdgaan, hij sprak denigrerend tegen me en hij respecteerde mijn tijd en energie niet.
Lees ook: Vergeven Doe Je Voor Jezelf – Het Loslaten Van Wrok En Bitterheid Door Middel Van Vergeving
De laatste tekst die ik van hem ontving was een verontschuldiging, maar toch voelde het voor mij niet bevredigend. Dat komt omdat het ego nooit volledig tevreden zal zijn. Echte vergeving heeft weinig te maken met wat de andere persoon voor jou doet; niemand kan je werkelijk afsluiting geven behalve jijzelf.
Mijn pad naar vergeving begon toen ik zijn tekst ontving. In mijn laatste tekst aan hem was ik liefdevol en wenste ik hem het beste. Het hield niet in dat ik nog één keer iets wilde zeggen om een reactie te krijgen of de relatie opnieuw te redden.
Het was dat ik luisterde naar de wijsheid van mijn hoogste zelf die fluisterde in de diepten van mijn pijn:
“Ik ben liefdevol en geliefd.”
“Het is voor jou, toekomstige jij, en de mensen die van je houden, dat je deze ervaring van hartzeer neemt en omzet in liefde, acceptatie en vrede.”
Mijn oude opvatting over vergeving was dat het naïef en onrealistisch was.
Maar mijn nieuwe opvatting? Vergeving is krachtig en genezend. En mijn toekomstige gezondheid, welzijn en relaties hangen ervan af.
Hier zijn drie lessen over vergeving die mijn breuk me heeft geleerd.
1. Vergeving is een proces.
Vergeving is niet zoals het exact volgen van de route op je GPS om een zaterdag aan het strand door te brengen. Het komt en gaat. We kunnen het niet overhaasten of afdwingen, maar we kunnen bereid zijn om de helende effecten ervan in de loop van de tijd te verwelkomen.
Het voelde niet goed om meteen na mijn breuk in een staat van vergeving te springen. Ik moest de heilige woede, razernij, verdriet en bitterheid verwerken die ik voelde. Omdat ik mezelf toestond om op een gezonde manier door deze emoties heen te gaan, kon ik veel energie loslaten.
Daarna besloot ik dat ik klaar was om te vergeven. Ik maakte een bewuste keuze om intern te vergeven telkens als ik werd getriggerd of herinnerd aan iets pijnlijks. In het begin leek het bijna onmogelijk. Maar ik herinnerde mezelf eraan dat het moeilijk zou aanvoelen, en ik hield van mezelf waar ik op dat moment was.
“Het beoefenen van vergeving is onze belangrijkste bijdrage aan de genezing van de wereld.” ~ Marianne Williamson
Ik begon met kleine momenten waarop ik mijn hand op mijn hart legde en vrede wenste voor mijn ex. Daarna begon ik te schrijven over mijn vergeving in mijn dagboek. Op een dag schreef ik een vergevingsbrief aan mijn ex (niet om te verzenden), en verbrandde die toen.
Met de tijd voelt vergeving natuurlijker en reflexiever aan, maar het vereist nog steeds intentie. Wees vriendelijk voor jezelf in het proces.
2. Vergeving is voor jou.
Vergeving gaat niet over het goedkeuren, verontschuldigen of minimaliseren van iemands gedrag en daden. En het gaat er niet om te vergeten wat er is gebeurd of iemand meer kansen te geven.
Anders dan verzoening betekent vergeving niet per se dat je iemand weer in je leven toelaat, hoewel sommige mensen die weg kunnen kiezen om iets sterks te herbouwen. Maar dat vereist bewuste betrokkenheid van beide betrokken partijen.
Als we weerstand bieden aan vergeving en wrok koesteren, schaden we alleen onszelf. In mijn geval was vergeving een daad van zelfliefde en acceptatie.
Lees ook: Zelfvergeving: Een 12-stappenplan Om Jezelf Te Vergeven En Vooruit Te Gaan
Eerst moest ik mezelf vergeven voor het langer blijven dan ik had moeten doen. Daarna was het makkelijker om vergeving energetisch uit te breiden naar mijn ex en ongemakkelijke emoties los te laten, zoals angst en wrok, die me vasthielden in een slachtoffermentaliteit.
Ik nam mijn kracht terug door vergeving omdat het me toestond om verder te gaan en ruimte te creëren voor iets dat meer in lijn was met de hoogste versie van mezelf.
Toen ik de gevoelens van vergeving verwelkomde, had mijn energie een domino-effect. Nadat ik mijn ex had vergeven, zag ik het beste in andere mensen en situaties in plaats van ressentimentvolle, negatieve energie te projecteren, die me eerder in een tekortmentaliteit had gehouden.
Sinds ik begon te vergeven en meer van mezelf te houden, heb ik meer overvloed, liefde en succes aangetrokken.
Dankbaarheid straalt nu van me af en heeft me geholpen om in lijn te komen met verbindingen, zakelijke kansen en ervaringen die voor mijn hoogste goed zijn geweest.
3. Vergeving nodigt mededogen voor allen uit.
Het bijproduct van vergeving is een even genezende uitdrukking: mededogen. Als je vergeeft, verwelkom je een volledige mededogende aanwezigheid terwijl je de ketenen van oordeel, beschuldiging en schaamte loslaat. Je begint de situatie of persoon te zien met een liefdevollere blik.
Toen ik mijn ex-partner in mijn hart begon te vergeven, kon ik duidelijk zien dat zijn gedrag een weerspiegeling was van zijn eigen interne strijd en pijn. Dit bracht me tot bezinning.
De gevoelens van woede en wrok smolten langzaam weg toen ik een kant van mezelf zag – iemand die ook heeft gestreden, geleden en fouten heeft gemaakt. En ik kon het niet helpen om mededogen te voelen voor hem, mezelf en iedereen die pijn heeft gevoeld vanwege pijn veroorzaakt door anderen.
Mededogen is het tegengif voor het oordeel dat onze wereld vergiftigt en meer lijden veroorzaakt. Het is het mooiste geschenk dat we kunnen geven en ontvangen.
Vergeving is niet gemakkelijk, maar het dragen van de pijn op de lange termijn is dat ook niet. Zie vergeving als een ononderhandelbare daad van genezing, empowerment en zelfliefde. Het is de ultieme afsluiting die je zoekt, en het zal je leven en het leven van de mensen om je heen ingrijpend veranderen.
Geraadpleegde bronnen:
