We hebben allemaal wel eens het gevoel dat alles met een reden gebeurt. Dat het universum dingen op ons pad brengt om ons iets te leren of ons ergens toe te brengen. Het is een fijn idee – het geeft ons het gevoel dat we onderdeel zijn van een groter plan.
Maar klopt het wel? Ben ik echt zo belangrijk dat het universum mijn leven plant? Of gebeuren dingen gewoon…omdat ze gebeuren?
Twijfels over het ‘grotere plan’
Na lang nadenken en reizen ben ik tot de conclusie gekomen dat ik mezelf belangrijker maak dan ik ben. Natuurlijk heb ik invloed op mijn eigen leven met de keuzes die ik maak. Maar veel dingen gebeuren puur toevallig of door de keuzes van anderen. We hebben allemaal onze vrije wil.
Als alles voorbestemd zou zijn, zou er geen ruimte zijn voor vrije wil. We zouden allemaal marionetten zijn in het toneelstuk van het universum. Maar zo werkt het niet. Mensen maken keuzes, die beïnvloeden anderen, en uiteindelijk ontstaat er een soort chaos.
Een voorbeeld:
* Mijn moeder besluit op haar 50e een nieuwe studie te doen
* Hierdoor leert ze nieuwe mensen kennen die invloed op haar hebben
* Ze besluit te scheiden van mijn vader
* Ik moet hiermee dealen en maak keuzes hoe ik met de scheiding omga
* Dit beïnvloedt weer mijn zussen en hun keuzes
Zo ontstaat er een kettingreactie van keuzes en gebeurtenissen die elkaar constant beïnvloeden. Het is onmogelijk om dit allemaal te plannen of voorspellen. Het is eerder een soort Brownse beweging van interacties en reacties.
De illusie van controle als reden
Toch blijven we graag denken dat alles met een reden gebeurt. Dat geeft ons namelijk het idee dat we controle hebben. Als er een ‘plan’ is, dan hoeven we alleen maar ons best te doen om dat plan te volgen. Maar eigenlijk ontneemt het ons juist onze eigen verantwoordelijkheid.
Alles wat er gebeurt, is uiteindelijk onze eigen verantwoordelijkheid. We maken zelf keuzes die impact hebben op onszelf en anderen. We kunnen niet alles de schuld geven van ‘het universum’ of ‘het lot’.
Lees ook: Het Universum zegt altijd JA!
De les in alles
Betekent dit dan dat we machteloos zijn? Dat we net zo goed niets kunnen doen omdat toch alles maar gebeurt? Zeker niet!
Wat er ook gebeurt, we moeten ermee dealen. En we kunnen er altijd een les uit halen, als we maar willen. Maar dat betekent niet dat alles met een reden gebeurt. Soms gebeuren dingen gewoon. En dan is het aan ons om er iets zinvols van te maken.
Elke gebeurtenis (goed of slecht) biedt een kans om te groeien. Om te reflecteren op onszelf en onze keuzes. Om te kijken hoe we het de volgende keer anders kunnen aanpakken. Zo blijven we zelf de baas over ons leven.
Loslaten van controle
Het loslaten van het idee dat alles met een reden gebeurt, gaf mij persoonlijk veel rust. Ik hoef niet constant te zoeken naar verborgen betekenissen of het ‘hogere plan’. Wat er ook gebeurt, ik weet dat ik ermee kan dealen.
Ja, soms voelt het alsof het universum me uitdaagt of test. Maar dat is slechts een illusie. Een manier van mijn ego om controle terug te krijgen. Diep van binnen weet ik dat ik niet zo belangrijk ben. En dat geeft me juist een enorme vrijheid.
Conclusie
Dus nee, niet alles gebeurt met een reden. Maar ja, ik kan altijd proberen er iets van te leren. Zo houd ik de controle over mijn eigen leven, in plaats van te denken dat het universum alles voor me plant.
Toeval bestaat. Chaos bestaat. Maar ik heb altijd de keuze hoe ik ermee omga. En dat geeft me het gevoel dat ik zelf de regie heb.
Wat denk jij? Geloof jij dat alles met een reden gebeurt? Of vind je ook dat we uiteindelijk zelf verantwoordelijk zijn voor de keuzes in ons leven? Ik ben benieuwd naar jouw visie!
Link: YouTube video
