Ik heb meer dan 5.000 bijna-doodervaringen bestudeerd. Mijn onderzoek heeft me zonder enige twijfel overtuigd dat er leven is na de dood. – Jeffrey Long
Alvast 3 belangrijke punten
- Jeffrey Long is een bestralingsoncoloog in Kentucky.
- Hij is ook de oprichter van de Near-Death Experience Research Foundation.
- Hij zegt dat het bestuderen van bijna-doodervaringen hem een betere oncoloog heeft gemaakt.
Dit essay, zoals verteld aan, is gebaseerd op een gesprek met Jeffrey Long. Het is ingekort voor lengte en duidelijkheid.
Zevenendertig jaar geleden was ik een oncoloog in opleiding, lerende over de beste manier om kanker te behandelen met behulp van straling. Dit waren de dagen voor het internet, dus ik deed mijn onderzoek in de bibliotheek. Op een dag bladerde ik door een groot volume van het Journal of the American Medical Association toen ik een artikel tegenkwam dat bijna-doodervaringen beschreef.
Lees ook: Eindeloos Bewustzijn van Pim van Lommel
Het stond me tegen. Mijn medische training vertelde me dat je ofwel levend of dood was. Er was geen tussenweg. Maar plotseling las ik van een cardioloog die patiënten beschreef die waren overleden en vervolgens weer tot leven kwamen, waarbij ze zeer duidelijke, bijna ongelooflijke ervaringen rapporteerden.
Vanaf dat moment was ik gefascineerd door bijna-doodervaringen of BDE’s. Ik definieer een bijna-doodervaring als iemand die ofwel comateus is of klinisch dood, zonder hartslag, maar toch een heldere ervaring heeft waarin ze zien, horen, emoties voelen en communiceren met andere wezens. Het leren over deze ervaringen heeft mijn kijk op het universum fundamenteel veranderd.
Bijna-doodervaringen vertonen gemeenschappelijke elementen
Nadat ik mijn opleiding had voltooid, startte ik de Near-Death Experience Research Foundation. Ik begon verhalen te verzamelen van mensen die BDE’s hadden gehad en deze te evalueren met de geest van een wetenschapper en dokter. Ik vormde meningen op basis van bewijs en benaderde dit als een scepticus. Maar in het licht van overweldigend bewijs ben ik ervan overtuigd geraakt dat er zeker een leven na de dood is.
Geen twee BDE’s zijn hetzelfde. Maar terwijl ik duizenden ervan bestudeerde, zag ik een consistent patroon van gebeurtenissen opduiken in een voorspelbare volgorde. Ongeveer 45% van de mensen die een BDE hebben gehad, meldt een buitenlichamelijke ervaring.
Wanneer dit gebeurt, scheidt hun bewustzijn zich af van hun fysieke lichaam, meestal zwevend boven het lichaam. De persoon kan zien en horen wat er om hen heen gebeurt, wat meestal pogingen om hen te reanimeren omvat. Een vrouw meldde zelfs dat een dokter een instrument op de grond gooide toen hij het verkeerde oppakte – iets wat de dokter later bevestigde.
Na de buitenlichamelijke ervaring zeggen mensen dat ze worden overgebracht naar een andere dimensie. Velen gaan door een tunnel en ervaren een helder licht. Vervolgens worden ze begroet door overleden geliefden, inclusief huisdieren, die in de bloei van hun leven zijn. De meeste mensen melden een overweldigend gevoel van liefde en vrede. Ze voelen dat deze andere dimensie hun echte thuis is.
Voor deze ervaringen heb ik geen wetenschappelijke verklaring gevonden
Deze ervaringen klinken misschien cliché: het heldere licht, de tunnel, de geliefden. Maar gedurende meer dan vijfentwintig jaar van het bestuderen van BDE’s ben ik gaan geloven dat deze beschrijvingen culturele tropen zijn geworden omdat ze waar zijn.
Ik heb zelfs met een groep kinderen onder de vijf gewerkt die BDE’s hadden. Ze rapporteerden dezelfde ervaringen als volwassenen en op die leeftijd is het onwaarschijnlijk dat je ooit eerder hebt gehoord over heldere lichten of tunnels na de dood.
Andere mensen melden ogenschijnlijk ongelooflijke gebeurtenissen, die we later kunnen bevestigen. Een vrouw verloor het bewustzijn tijdens het rijden op haar paard op een pad. Haar lichaam bleef op het pad terwijl haar bewustzijn meeging met haar paard toen hij terug naar de stal galoppeerde.
Later kon ze precies beschrijven wat er op de boerderij gebeurde omdat ze het had gezien, hoewel haar lichaam daar niet was. Anderen die niet met haar hadden gesproken, bevestigden haar verslag.
Ik ben een medisch arts. Ik heb onderzoek naar de hersenen gelezen en elke mogelijke verklaring voor BDE’s overwogen. Het komt erop neer dat geen van hen standhoudt. Er is zelfs geen enkele plausibele fysieke verklaring voor dit fenomeen.
Ik heb ook angst-doodervaringen bestudeerd, zoals bijna-ongelukken in het verkeer
Ik hanteer een specifieke definitie voor BDE’s. De persoon moet buiten bewustzijn zijn. Maar er is nog een ander soort fenomeen dat me ook fascineert: wat ik “angst-doodervaringen” noem.
Dit zijn situaties waarin je het gevoel hebt dat je leven in ernstig gevaar is. Het kan een bijna-ongeluk in het verkeer zijn of een plotselinge val. Mensen ervaren over het algemeen niet de tunnel en het licht, maar ze melden vaak dat hun leven “aan hen voorbij flitst”.
Hoewel sommige mensen met BDE’s deze levensherzieningen melden, komen ze vaker voor bij angst-doodervaringen. Mensen herinneren zich zelfs gebeurtenissen uit de peutertijd die ze zich niet bewust kunnen herinneren, maar die we later kunnen bevestigen door met familieleden en anderen te praten.
Het bestuderen van BDE’s heeft me een betere kankerdokter gemaakt – Jeffrey Long
Hoewel ik gepassioneerd ben over BDE’s, draait mijn dagelijks werk nog steeds om het helpen van patiënten in de strijd tegen kanker. Ik vertel mijn patiënten niet over mijn onderzoek naar BDE’s. En toch heeft mijn werk met BDE’s me tot een meer compassievolle en liefdevolle arts gemaakt.
Ik ben in staat om mijn patiënten te helpen levensbedreigende ziekten met meer moed en passie onder ogen te zien. Mijn doel is om hen meer gezonde dagen hier op aarde te laten hebben. Maar ik geloof vast dat als en wanneer ze heengaan, ze vrede zullen vinden.
