Ik heb een fantastisch verhaal voor je over een mogelijke aard van onze werkelijkheid en hoe we deze kunnen begrijpen.
Dus, stel je voor, we hebben de typische opvatting dat God het universum heeft geschapen met bepaalde theologische doelen voor ogen. Maar we hebben ook de oerknal en alle varianten daarop, zoals de snaartheorie en andere wetenschappelijke verklaringen voor de oorsprong van het universum. En dan heb je nog het idee dat alles misschien een simulatie is!
Wat houdt deze mogelijke aard van onze werkelijkheid eigenlijk in?
Nou, de laatste versie van een simulatie theorie is dat het jaar 2050 zou kunnen zijn en dat we allemaal in een computersimulatie leven van hoe het leven was in het begin van de 21e eeuw.
Of misschien leven we miljarden jaren vanaf nu in een simulatie van hoe planeten en primitieve mensen waren. Het is eigenlijk heel vergelijkbaar met oude ideeën dat het leven een droom is.
Er was bijvoorbeeld een beroemd Chinees verhaal waarin de keizer droomde dat hij een vlinder was, die op zijn beurt droomde dat hij een keizer was. Deze gedachte gaat ver terug en is meer metafysisch.
De oorsprong van het universum
Maar dan heb je nog de mechanische en materialistische opvattingen over de oorsprong van het universum. De standaard opvatting is dat God alles heeft geschapen, terwijl de wetenschap zich richt op de fysieke en tastbare verklaringen. Maar de geweldige science-fiction auteur Olive Stapleton combineerde deze twee opvattingen.
In haar verhaal maakt degene die we De Schepper noemen, universums en blijft hij deze universums maken totdat hij er één vindt waar hij tevreden mee is.
Maar hij laat de oude universums functioneren en wanneer een man in een ruimteschip deze Schepper vindt en vraagt waarom hij hen heeft achtergelaten, antwoordt De Schepper simpelweg: “Ik heb dingen te doen.”
Bron: YouTube video
Dus hoe kunnen we de werkelijkheid begrijpen?
Metaforen zijn een krachtig hulpmiddel om buiten onze huidige denkkaders te treden en de werkelijkheid te benaderen. Ze stellen ons in staat om complexe ideeën te begrijpen en te experimenteren.
Hoewel we de werkelijkheid niet volledig objectief kunnen benaderen, kunnen we wel fouten wegsnijden en beginnen met het afschermen van de objectieve werkelijkheid.
Maar zijn er zaken die we misschien nooit zullen begrijpen? Ik ben een beetje arrogant hier in en zeg: “Laten we er vol ingaan.” Zelfs als we in een simulatie leven, denk ik dat de programmeurs misschien achterdeurtjes open hebben gelaten die ons kunnen helpen te ontsnappen. Alles is uiteindelijk software, inclusief de atomen en neuronen in ons hoofd.
Een compliment van de maker(s) en/of architect(en)?
Dus, als we gevangen zitten, laten we dan de uitdaging aangaan en kijken of we uit deze simulatie kunnen uitbreken zodat de programmeurs hopelijk tegen ons zullen zeggen: “We zijn trots op jullie dat de weg naar buiten is gevonden, we hebben het jullie niet gemakkelijk gemaakt”.
Lees ook: Het Universum zegt altijd JA!
