Het lijkt heel raar om in sommige gevallen zo lang te wachten om in verandering te komen nog voor je in beweging durft te komen. Raar, omdat je jezelf daarmee in een situatie houdt waarin je eigenlijk (al lang) niet meer wilt zijn.
“En de dag brak aan, dat het pijnlijker was om een gesloten knop te blijven dan om het risico te nemen van het openbloeien.” – Vrij naar Anaïs Nin.
Deze zin zegt heel mooi hoe het vaak gaat met verandering: we beginnen er pas aan als het té pijnlijk wordt om niét te veranderen.
Het lijkt tegenstrijdig om ergens niet gelukkig mee te zijn en die situatie toch niet te veranderen.
De hoofdreden is vaak: angst. Niet zozeer angst voor verandering op zich. Daar zijn we meestal niet op tegen, als we maar zeker weten dat er iets goeds uit voortkomt. Maar dat weet je vooraf nooit helemaal zeker. Daar komt nog bij dat je, om iets te veranderen, dingen anders moet gaan doen dan je ze tot nu toe gedaan hebt. Want als je hetzelfde blijft doen, blijf je dezelfde resultaten halen.
Een vooraf onzekere uitkomst plus het aannemen van een nieuwe houding, denkwijze of gedrag horen bij elk veranderingsproces.
Daardoor kan je onzeker of angstig worden om de verandering aan te gaan, en blijf je stilstaan. Tot je vertrouwen groot genoeg is om de verandering aan te durven, of het te pijnlijk wordt om niét te veranderen. Of, in het uiterste geval, de wal het schip keert.
Wat kan je daar aan doen? Hoe kun je die angst loslaten?
De allereerste stap is aan jezelf toegeven dat je ergens bang voor bent. Vaak verzinnen we allerlei rationeel lijkende argumenten om maar niet te gaan veranderen. Komt één van de volgende argumenten je misschien bekend voor?
- daar heb ik geen tijd voor
- daar heb ik geen geld voor
- dat heb ik al eens geprobeerd
- dat krijg ik op mijn werk nooit geregeld
- dat gaat vast niet lukken
- dat kan ik niet
- dat heeft toch geen enkele zin
Zolang je gelooft dat deze argumenten wáár zijn kom je geen stap verder. Onder ogen zien dat je ergens bang voor bent is het begin van het loslaten van je angst.
Want in tegenstelling tot wat we geneigd zijn te denken wordt angst niet gróter door ernaar te kijken, maar juist kleiner.
Soms is ernaar kijken al genoeg om in beweging te durven komen. Als dat niet het geval is, kun je het volgende doen:
Denk terug aan de keren dat je ergens zenuwachtig over was en het tóch gedaan hebt.
Wat was de feitelijke situatie, en waar was je bang voor? Door daar aan terug te denken kun je in ieder geval opmerken hoe weinig je angst vaak te maken heeft met wat er werkelijk aan de hand is. Het is niet de situatie die je eng vindt, maar alles dat je daar zelf bij denkt.
Wat heb je toen gedaan om het toch te durven? Hoe heb je je voorbereid – of juist helemaal niet? En denk tot slot terug aan hoe je je voelde nadat je het gedaan had. Daardoor herinner je jezelf eraan dat het achteraf eigenlijk altijd enorm meegevallen is.
Door jezelf hieraan te helpen herinneren, vergroot je het vertrouwen in jezelf: het vertrouwen dat je prima in staat bent om lastige situaties aan te kunnen.
Want eigenlijk is dat de angst die aan bijna alle angsten ten grondslag ligt: de angst dat er situaties zijn die jij niet aan kan.
En door te kijken naar eerdere momenten waarop je daar bang voor was en het je tóch gelukt is, zorg je ervoor dat je genoeg vertrouwen in jezelf krijgt om de laatste stap te kunnen zetten:
Haal diep adem, en doe het!
Uiteindelijk is doen wat je zo eng vindt de enige manier om van je angst af te komen.
Heel veel succes gewenst!
© Brigitte van Tuijl
Ik help mensen ontdekken wat ze écht willen in hun leven en hun werk.
Dat levert hen meer energie en plezier in hun werk, levenslust en zelfvertrouwen op.
Meer weten? Kijk op mijn website: http://www.brigittevantuijl.com
