“Vroeger was ik volledig verkocht aan het standaardverhaal over de seksuele revolutie – dat het een uitgesproken goede zaak was. Ik begon dat in twijfel te trekken, ik denk in eerste instantie op de universiteit.
Ik had die kleine dominosteentjes die rond die tijd begonnen om te vallen, al had ik niet verwacht dat het zou uitlopen in het schrijven van een boek met de titel “Argumenten tegen de seksuele revolutie.”
Het zinnetje dat ik vaak hoor, is: “We willen toch niet terug naar de jaren vijftig?” Of de “Handmaid’s Tale” zweeft duidelijk op de achtergrond als deze angstaanjagende bedreiging als we de seksuele bevrijdingsverhalen in twijfel trekken. Ik denk niet dat het een tweeledige keuze is: er is veel ruimte tussen de twee uitersten van volledige permissiviteit en theocratie.
Het is mogelijk verschillende keuzes te maken
Het probleem is dat sekspositief feminisme in de praktijk wordt gebruikt om allerlei echt behoorlijk gewelddadige, echt behoorlijk kwalijke seksuele praktijken goed te praten en eindigt als een soort ideologie die op de loer ligt om elke vorm van machtsongelijkheid in seksuele relaties te rechtvaardigen.
We nemen beslissingen binnen een stimulerende structuur die de weg van de minste weerstand heeft. De weg van de minste weerstand gaat momenteel over het zien van seks, als een man, als ambitieus. Dat hoeft echter niet zo te zijn. Het is mogelijk om andere keuzes te maken, ik denk dat er steeds meer jonge vrouwen zijn die dat doen en zich bewust worden van de schaduwzijden van seksuele bevrijding.
Voorstellen
Ik ben Louise Perry. Ik ben journalist en auteur en mijn boek heet “The Case Against the Sexual Revolution: A New Guide to Sex in the 21st Century.” Kijkend naar de menselijke geschiedenis is er wel een beetje een rollercoaster effect in de seksuele cultuur, in die zin dat je perioden hebt van grotere toegeeflijkheid, perioden van grotere beperking, die elkaar afwisselen.
Het verschil, denk ik, met onze seksuele revolutie is dat die van ons is blijven hangen. Ik denk dat de reden dat die van ons is blijven hangen is vanwege ‘de pil’. Dat heeft tot gevolg dat de vrouwelijke vruchtbaarheid wordt opgeschort en wel op een manier die vrouwen kunnen bepalen. Dat is niet zichtbaar. Dat was zo radicaal. Het kwam samen met allerlei andere veranderingen in de economie.
Dingen als wasmachines, centrale verwarming, magnetrons, luiers, tampons, alle dingen die horen bij het moderne huiselijke leven waar onze voorouders geen toegang toe hadden. Dit alles betekent dat het voor moderne vrouwen nu veel gemakkelijker is geworden om te leven als mannen en om traditioneel mannelijke rollen te imiteren, of dat nu in het beroepsleven is of in termen van seksualiteit.
Het imiteren van mannelijke seksualiteit
In onze samenleving worden vrouwen steeds meer aangemoedigd om mannelijke seksualiteit te imiteren. Ze worden gestimuleerd om meer ongedwongen seks te hebben, meer geïnteresseerd te zijn in het kijken naar porno en meer seksueel experimenteel te zijn.
Dit kan voor sommige vrouwen prima zijn, maar veel vrouwen voelen zich hierdoor ontevreden en ongemakkelijk. Vrouwen hebben het gevoel dat ze weinig andere opties hebben dan om mannelijke seksualiteit te imiteren en worden aangemoedigd om een periode van hooking up en emotieloze seks te ervaren om seks te hebben als een man.
Deze zin wordt gebruikt in de allereerste aflevering van “Sex and the city” waarin de hoofdpersoon in de eerste aflevering seks heeft met een ex-vriend en ze zich er volledig van bewust is dat dit zonder emoties gebeurt.
Ze zegt: ‘Ik realiseerde me dat ik dit gedaan had. Ik had gewoon seks als een man. Ik ging weg met een krachtig, machtig en ongelooflijk goed gevoel.’ Dus dit wordt aangeprezen als ambitieus. Ik denk dat dit een sociale cultuur is die het belang van jonge vrouwen niet echt dient.
De gevolgen voor vrouwen zijn enorm
Tot aan de uitvinding van de pil is seks waarschijnlijk het meest ingrijpende dat een vrouw kan doen. Je hebt meer dan negen maanden zwangerschap, gevaarlijke en moeilijke bevallingen, vele jaren zuigelingenzorg, inclusief borstvoeding.
De gevolgen voor vrouwen zijn enorm, dus is het in die context natuurlijk logisch dat vrouwen geëvolueerd zouden zijn om veel kieskeuriger te zijn. Een enigszins controversieel punt dat ik in het boek maak is een hoofdstuk dat heet ‘Mannen en vrouwen zijn verschillend.
De realiteit voor onze soort is dat slechts de ene helft zwanger kan worden, de andere helft het bevruchten doet, dat de helft van de bevolking die zwanger kan worden ook kleiner en fysiek zwakker is dan de andere helft, wat ingrijpende sociale gevolgen heeft.
De meeste mannen kunnen de meeste vrouwen met hun blote handen ombrengen, maar andersom niet. Mannen kunnen gemiddeld met ongeveer tweemaal zoveel kracht slaan als vrouwen, met tweemaal zoveel kracht bankdrukken.
De psychologische verschillen
En dan zijn er ook nog de psychologische verschillen: Er is een eigenschap die psychologen ‘socioseksualiteit’ noemen, wat niet helemaal hetzelfde is als geslachtsdrift; het is je belangstelling voor seksuele variatie.
Dus iemand die onbeperkte sociosexualiteit heeft, zal meer geïnteresseerd zijn in het kijken naar porno, het experimenteren met kinky, het hebben van ongedwongen seks.
Dus op dating apps wat je zult zien is dat vrouwen de neiging hebben zich te richten op de meest begeerlijke mannen: de rijkste, de knapste. Deze mannen kunnen iedere dag van de week een andere date hebben met een andere vrouwen, zo dus een soort digitale harem samenstellen.
In een systeem waarin bepaalde mensen van nature sterker zijn dan anderen, bestaat het risico dat als ze meer vrijheid krijgen, ze die grotere vrijheid zullen gebruiken om mensen uit te buiten die zwakker zijn dan zij. Er is een uitdrukking van de socialistische historicus R.H. Tawney: “Vrijheid voor de snoek is de dood voor de kleine vis.”
Nu had hij het over economie, maar ik denk dat we seksuele cultuur op dezelfde manier moeten begrijpen. Iemand met een lage socioseksualiteit zal veel meer gericht zijn op monogamie en verbintenis en zal veel terughoudender zijn om in bed te springen met iemand die hij net heeft ontmoet.
Mannen zijn gemiddeld hoger in socioseksualiteit
Ik denk niet dat iemand die kijkt verbaasd zal zijn om te horen dat mannen gemiddeld hoger zijn in socioseksualiteit dan vrouwen, met natuurlijk veel uitschieters.
Maar weet je, als je het op bevolkingsniveau hebt over miljoenen of miljarden mensen, dan heb je wat ik noem de ‘socioseksualiteit kloof’, waarbij je op bevolkingsniveau veel meer mannen hebt die graag met vrouwen in bed willen springen en er niet genoeg vrouwen zijn die dat ook echt willen doen.
Hoe overbrug je die socioseksualiteit kloof? Verschillende culturen hebben verschillende oplossingen bedacht. De oplossing daarvoor is bijvoorbeeld prostitutie, waarbij je in feite een klasse van arme vrouwen hebt die bestemd zijn om al die overtollige mannelijke seksuele energie te absorberen.
Dat accepteer ik niet. Het doet die vrouwen vreselijk onrecht aan om in feite een klasse vrouwen te hebben die voor dat doel wordt gereserveerd. Ik denk ook dat de huidige cultuur waarin je ziet dat alle vrouwen worden aangemoedigd om zich als het ware omhoog te laten slepen in de richting van de mannelijke norm, ook duidelijk leidt tot leed.
Conclusie
Ik denk dat een feministische bewering in wezen is dat het hebben van ongewenste seks erger is dan seksueel gefrustreerd zijn. Dus ik denk dat een feministisch model, een werkelijk feministisch model, niet moet proberen vrouwen ertoe te bewegen meer op mannen te lijken. Als men seks wil hebben zoals mannen, moet men zich eigenlijk richten op het overhalen van mannen om seks te hebben meer zoals de vrouw (libidotest voor vrouwen ) .
